Γιώτα Βουλδή
Κάποια μέρα θα γίνω ποιήτρια
Θα ψάχνω για λέξεις σαν ένας άλλος Σολωμός, θα έχω το πομπώδες ύφος και την θέρμη του Σικελιανού , την σοφία του Παλαμά , την ακαδημαϊκή εξέλιξη της Δημουλά και τον ερωτικό βίο του Καβάφη μέσα σε δωμάτια πρόστυχα θα έχω τον έρωτα κοντά μου …
Αγάπη μου πύρινη λαίλαπα
Απόψε θα γράψω ένα ποίημα για σένα αγάπη μου .
Το ξέρω, δεν σε αποκάλεσα ποτέ αγάπη μου , όμως το ποίημα μου παρέχει τέτοιες ελευθερίες !
Στις αρχές της γνωριμίας μας θυμάσαι ότι μου έλεγες ότι θα έκανες τα πάντα για εμένα ; Κι εγώ ταράχτηκα , δεν γνώριζα από τα πάντα !
Θυμάσαι, μου έλεγες: “Ζήτησε μου ό,τι θέλεις και θα το κάνω !”
Και το αγαπημένο μου παιχνίδι έγινε να σου ζητάω.
Και μου άρεσε να παίρνω.
Ήθελα τόσο κάποιον να με αγαπάει και στην αγάπη του να προσφέρει όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Οι τρύπες της ψυχής μου όλο και μεγάλωναν έτσι και από τότε ακόμα δεν έχουν κλείσει αγάπη μου .
Η αγάπη θέλει όμως δύο.
Ήθελα τόσο να σε αγαπήσω, στην αρχή δεν μπορούσα να το καταφέρω.
Και σε αγάπησα , όταν έπαψα να προσπαθώ.
Σε νοιαζόμουν σαν κομμάτι δικό μου .
Χανόμουν κι εγώ μαζί σου όταν χανόσουν.
Πονούσα όταν πονούσες.
Γελούσα όταν γελούσες.
Όμως αγάπη μου , διαπίστωσα πως η αγάπη έγινε κάτι που δεν μπορούσα χωρίς να το έχω , δεν μπορούσα χωρίς την δική σου αγάπη διότι με τον καιρό αισθανόμουν ότι την έχανα , απομακρυνόσουν και μαζί η αγάπη έφευγε . Κι εγώ τότε άρχισα να ασχολούμαι με την δουλειά περισσότερο , για να μην θυμάμαι.
Άρχισα να γράφω ποιήματα ερωτικά που μιλούσαν για πάθη και για έρωτες που ζούνε μέσα στην φωτιά.
Την φωτιά ήθελα αγάπη μου να μου προσφέρεις , όχι όμως να με κάψεις αλλά η θέρμη της φωτιάς το κορμί μου να ζεσταίνει…
και άρχισα να καίγομαι και ένιωθα εγκαύματα που ακόμα και τώρα μετά από τόσο καιρό κάνουν το δέρμα μου να πονάει . Οπότε τα νιώθω ουρλιάζω από τον πόνο αγάπη μου .
Μη ρωτάς , ο άνθρωπος
Η απάντηση στις ερωτήσεις σου είναι ο άνθρωπος.
Ο απάνθρωπος.
Ο άπληστος.
Ο αλαζόνας.
Ο εγωιστής.
Ο κακός.
Ο διπλωμάτης.
Ο ευγενικός.
Ο ερωτικός.
Ο ανοικτομάτης.
Ο πονηρός.
Ο κακοποιός.
Ο τρελός.
Ο λογικός.
Ο εφευρέτης.
Εν τέλει ο φταίχτης.
Μία γάτα
Πάνω στο πέτρινο πάγκο κάθεται μία γάτα με ανασηκωμένα τα καπούλια της σαν γυναίκα που περιμένει τον εραστή της για μία στάση Οθωμανική , αξιολάτρευτη.
Μα ο γάτος αργεί και η γάτα κουρασμένη , φεύγει , νιαουρίζοντας ,
ζητώντας όσα επιθυμεί …
έναν καλό έρωτα και ψάρια …
Ο θάνατος συχνάζει
Ο θάνατος συχνάζει στις death ντισκοτέκ πάνω στα θλιμμένα πρόσωπα των κοριτσιών, στην άκρη των ματιών τους καθώς τα δάκρυα τους κυλούν για κάτι χαμένο.
Πηγαινοέρχεται συχνά στις γυναικολογικές κλινικές , στις αίθουσες τοκετών και στις εκτρώσεις.
Κάθε μέρα βρίσκεται στα σπίτια εκείνων που έχουν γυναίκες που εργάζονται ανασφάλιστες .
Ο θάνατος βρίσκεται στις θάλασσες του Αιγαίου , στις προσφυγικές δομές.
Στα παγκάκια των λαϊκών γειτονιών, στα σπίτια των φτωχών που ούτε το ρεύμα δεν μπορούν να πληρώσουν.
Ο θάνατος έχει μόνιμο καταφύγιο τα μάτια σου , κι εγώ αργοπεθαίνω κοιτάζοντας τα…