Παύλος Ανδρέου
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗΣ Π(ΟΙΗΣΗΣ)
Το σκοτάδι έσταζε απογοήτευση.
Το κινητό σπαρταρούσε στο κομοδίνο.
Μια ξαφνική καταιγίδα μηνυμάτων
πλημμύρισε το γυαλί της οθόνης.
Και τότε εμφανίστηκε ένας ”φίλος”.
”Συγγνώμη για το θάρρος μου”, ανέφερε
”αλλά καταλαβαίνεις.
Το facebook.
O τοίχος μου.
Η τέλεια εικόνα.
Κάποτε νόμιζα πως ήμουν
ο αυτοκράτορας της γλώσσας.
Σήμερα κρέμεται θαμπό
το αριστούργημά μου.
25 δαχτυλιές, 18 καρδούλες
ελάχιστες συμπάθειες και 4 ουάου”.
Το παραμιλητό του τραγελαφικό.
Έτρεξα μούσκεμα στο πληκτρολόγιο
γνωρίζοντας το σενάριο απέξω.
”Θα φταίει ο αλγόριθμος.
Δεν σ’ έβγαλα απ’ τη λίστα μου”, του είπα.
Εκείνος εκσφενδόνισε έναν διάολο
τρομάζοντας τον ήσυχο καθρέφτη.
”Άκου ρεμάλι”, απευθύνθηκα απέναντι
κοιτάζοντας την άθλια εκδοχή μου.
”Αν είναι να χαθείς από τα μέσα
εξαφανίσου ένδοξα τουλάχιστον
χωρίς μεμψιμοιρίες και κατάρες.
Δυο τρία δάκρυα αρκούν
για τον Θεό που απαρνήθηκες
νομίζοντας πως είσαι ο από μηχανής Θεός
στην τραγωδία μιας ανάλατης γραφής
μαγειρεμένης στον ατμό του κινητού σου”.
Υ.Γ.: Το παρόν ποίημα διαβάστηκε στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του ποιητή Παύλου Ανδρέου στις 15 Μαρτίου 2025, στον Πολυχώρο Δημιουργικότητας και Πολιτισμού στη Λάρνακα, Κύπρο. Η εκδήλωση περιελάμβανε ομιλίες από τον Αιμίλιο Σολωμού και την Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου, παρέμβαση από την Αγγελική Αποστολοπούλου και συντονισμό από τον Χάρη Μελιτά