[…] Αγαπώ περισσότερο εκείνους που με κοροϊδεύουν, τους αγαπώ περισσότερο από τους άλλους. Γιατί; Δεν ξέρω μα έτσι επιθυμώ να μείνω. Γελιέμαι, συχνά, δεν ξέρω μα έτσι επιθυμώ να μείνω. Γελιέμαι συχνά, δεν ξέρω αν η πείρα θα με ωφελήσει. Και χωρίς άλλ...
[…] Ένα άγνωστο βραχνό πουλί κάτι είπε και κρύφτηκε. Βαρετή ζωή. Να ΄σαι πουλί, να σου δίνουν όλο τον αέρα, και συ να κρύβεσαι στις πέτρες… Μα όχι, δε θα τσακωθούμε. Πουλί ήμουν κι εγώ, φτερά είχα. Και τα ΄κανα βούρτσες. Λοιπόν, μην κρύβεσαι αδερφάκι...
Πράξη πρώτη. Σκηνή ΙΙ.Το πεδίο του ΆρεωςΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, Ο ΔΕΚΑΝΕΑΣ: Είμαστε τρεις ελεύθεροι άνθρωποι και να και ο δεκανέας.Ζήτω η ελευθερία, η ελευθερία, η ελευθερία! Είμαστε ελεύθεροι.Ας μην ξεχνάμε ότι καθήκον μας είναι το να 'μαστε ελ...
Πάνω στον καμβά του σύγχρονου μέσου ανθρώπου, αυτού του διαβάτη που προχωράει βιαστικός στο ρυθμό της βροχής, μέσα σ΄ένα φως που οι αποχρώσεις του δεν πολυδιαφέρουν από τους τόνους των υφασμάτων σε κατάλογο ράφτη, ο Kafka ρίχνει σαν καταιγίδα την κύρ...
[…] Δεν ξέρετε, είν' αλήθεια, αυτό το κελί, βαθιά μέσα στη γη, που το Μεσαίωνα το λέγαν απομόνωση. Εκεί, κατά κανόνα, σε ξεχνούσαν για όλη σου τη ζωή. Αυτό το κελί ξεχώριζε από τα άλλα για τις ευρηματικές του διαστάσεις. Δεν ήταν αρκετά ψηλό για...
[...]Έχετε παρατηρήσει πώς μόνο ο θάνατος αφυπνίζει τα αισθήματά μας. Πώς αγαπούμε τους φίλους που μόλις μας άφησαν ή όχι; Πόσο θαυμάζουμε τους κυρίους μας που πια δε μιλούν κι έχουν το στόμα γεμάτο χώμα! Ο σεβασμός τότε έρχεται εντελώς φυσικά, ο σεβ...
Ήταν από κείνους τους ανθρώπους που θέλουν πάντα να κάνουν περισσότερα απ΄όσα τους ζητάνε. Ιδιότητα ανυπόφορη για έναν υπηρέτη.*Το ύψιστο σημείο που μπορεί να φτάσει ένα πνεύμα μέτριο, μα έμπειρο, είναι το ταλέντο ν΄ ανακαλύπτει τις αδυναμίες εκείνων...
Διάλειμμα πέντε λεπτών Είχα έναν Ελβετό φίλο, που τον λέγανε Jacques Dingue. (Σ.τ.μ. dingue στα γαλλικά σημαίνει βλαμμένος). Ζούσε στο Περού σε υψόμετρο 4.000 μέτρων. Εδώ και μερικά χρόνια, έφυγε για να εξερευνήσει αυτές τις περιοχές κι είχε πέσει θύ...
Αυτός που ξέρει να παρατηρεί περπατώντας μες στους δρόμους, θα συναντήσει, πιστεύω, τις πιο χαρούμενες μορφές στ΄αμάξια που συνοδεύουν την κηδεία.*Αν κάποιος θέλει να με κρατάει σε απόσταση, η παρηγοριά μου είναι πως κρατιέται στην ίδια απόσταση κι ε...
Το γεφύρι Ήμουνα ψυχρός και στέρεος, ένα γεφύρι ήμουνα, τεντωμένος, πάνω από μια χαράδρα. Με τα μεγάλα δάχτυλα του ποδιού μου απ' τη μια, και με τ' άλλα σφιγμένα απ' την άλλη, ήμουνα σταθερά σφηνωμένος στον ετοιμόρροπο άργιλο. Τα ρούχα μου ανέμιζαν π...
Το τραγούδι του αποκεφαλισμούΓια καιρό υπήρξα εργάτης επιπλοποιόςΣτην οδό του Πεδίου του Άρεως της ενορίας των Αγίων ΠάντωνΗ γυναίκα μου ήταν μοδίστραΚαι δε μας είχε λείψει ποτέ τίποτε.Όταν ερχόταν η Κυριακή ασυννέφιαστηΒάζαμε τα ρούχα μας τα καλάΚαι...
[...] Μεγαλώνει ἡ ἀνάγκη μας γιὰ σαρκασμό. Μεγαλώνει ἡ ἀνάγκη μας για συγκινήσεις πού νά συμφωνοῦν με τις συντριπτικές μας ἀπόψεις. Οἱ φόβοι μας φωλιάζουν βαθιά στην κοιλιά, μεγαλώνουν: ἡ ἀποστροφή, τό μίσος, ἡ ἀνεμελιά μας ἡ ἀνάγκη...
Νίκος Εγγονόπουλος Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π' αγαπούμεΕίν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν τα ρόδιαέρχονται και μας βρίσκουνετις νύχτεςόταν βρέχημε τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μαςμεσ' τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειάκαι τα κοσμούν...
[…] Μή νομίζεις, καλλιτέχνη, πώς ἡ δοκιμασία που βρίσκεται στὴν ἐργασία. Δέν εἶσαι αὐτό πού παρουσιάζεται ότι εἶσαι ἢ τέτοιος πού μπορεί να σέ ἐκλαμβάνει αυτός ή ἐκεῖνος, ἐπειδή δέν τό ξέρει καλύτερα, ὅσον καιρό ή ἐργασία δέν σοῦ ἔχει γίνει τόσο ὁλότ...
Μια πολύ σύντομη ιστορίαΜια ζεστή βραδιά στην Πάδοβα, τον ανέβασαν στη σκεπή, κι από κει μπορούσε να δει από κάτω του μέχρι μακριά ολόκληρη την πόλη. Στον ουρανό πετούσαν χελιδόνια. Μετά από λίγη ώρα σκοτείνιασε, και οι προβολείς άρχισαν να παίζουν. ...
[…] Ενώ η ανθρώπινη ιστορία σέρνεται από τέσσερις ατμομηχανές: τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη, την Τέχνη και την Πολιτική, στα σχολεία μας τα παιδιά μαθαίνουν πως η ιστορία τού ανθρώπινου γένους είναι μόνο ιστορία πολέμων, επαναστάσεων, και καταστρ...
