Σήμερα 27/4/25, αναρτώνται ποιήματα νέων Ελληνίδων ποιητριών.
Γεωργία Τριανταφυλλίδου
Ο ποιητής έξω από το σώμα
τής γυναίκας που πόθησε. Μαζεύεται σε μιαν άκρη. Όσο ο πόθος του απλώνεται, τόσο συρρικνώνεται το σώμα του. Ο πόθος καταλαμβάνει το δωμάτιο, κυριεύει την υπόλοιπη ανδρική συντροφιά που ικανοποιεί το πάθος της για τη γυναίκα του ποιητή. Στο μεταξύ αυτός συρρικνώνεται και συρρικνώνεται, γίνεται μια κουκκίδα πάνω δεξιά στο μαξιλάρι του κρεβατιού της. Η γυναίκα απορημένη καρφώνει το βλέμμα στην κουκκίδα. Μα γιατί αργεί τόσο πολύ το σώμα του; Αργότερα θα καταλάβει ότι αυτή η άνω τελεία τον κάνει καλύτερο εραστή από άλλους ποιητές.
(Ο ποιητής έξω, 2004)
Αυγή Λίλλη
Μια καρδιά, θέλω
ΑΑν είναι να ξεριζώσω
μια καρδιά, θέλω
να είναι η δικιά σου∙
τον μυ τον πιο μελωδικό
να σφίξω στην παλάμη,
τον μαγικό παλμό,
τις ρυθμικές βαλβίδες –
σαν χειροβομβίδα να βγει,
σαν ποίημα.
(Στην άκρη μια ουρά, 2021)
Αυγή Λίλλη
Απόγευμα Ιουνίου
σαν ψίθυρος θα ᾿ναι, σαν πέταγμα
βουτιά και βύθιση και πρώτο χάδι σε σώμα
ποθητό σαν ρόδου τσίμπημα
σε δέρμα διάφανο και απαλό ακόμα
ζεστό απ’ του κορμιού το στέναγμα
στο στρώμα∙ ένα σπάραγμα
στον βράχο μια ρωγμή
και ηλεκτρισμός και ρεύμα που κόβεται
σαν τραύλισμα που ξεψυχάει σιγανά
σαν σ’ αγαπώ στο στόμα
(Στην άκρη μια ουρά, 2021)
Μαρία Λεβαντή
Ανεπίδοτη επιστολή
Ονειρεύτηκε τον εαυτό της σε ένα σπίτι στη θάλασσα.
Τώρα ζει στο μέρος του πίνακα που δεν ζωγραφίστηκε ποτέ.
Εκεί,
ανάμεσα στις παρυφές της κυματιστής κουρτίνας
και της μικρής βιβλιοθήκης
με το ξυλόγλυπτο αγαλματίδιο του φύλακα-μάγου απ’ την Αφρική,
ένα κορίτσι με σκυφτή ράχη
-κακή συνήθεια απ’ τα μαθητικά της χρόνια-
μουντζουρώνει υπόλευκα φύλλα με γκρίζες λέξεις.
Στα πόδια ριγμένα σαν το χαλί του φθινοπώρου τα
ξυσμένα της μολύβια.
Αρχίζει να γράφει:
Χθες τη νύχτα σε περίμενα.
Για άλλη μια φορά προτίμησες το κάδρο.
(Η Περσεφόνη φορά ψηλό καπέλο, 2024)
Γωγώ Πονηράκου
Δεκαπενταύγουστος στη Ρώμη
Άδεια Ρώμη
όπως
άδεια Αθήνα∙ η χαρά των τουριστών.
Βαδίζουμε αργόσυρτα
στις όχθες του Τίβερη,
λιαζόμαστε.
Ο ήλιος μάς αποχαυνώνει
αγοράζουμε άχρηστα,
σημαντικά μικροπράγματα:
μαγνητάκια για το ψυγείο,
περικεφαλαία μπρελόκ,
σκαλισμένο Ινδιάνο σε ξύλο,
ολόφρεσκο tiramisu
Φρέσκο το φιλί σου
(τράβα με ψηλά!)
Αυτές είναι οι κατεψυγμένες
αναμνήσεις που έχω
από εσένα
Μαζί με :
τα σκισμένα αεροπορικά
τα κουφέτα
από το πρώτο
μνημόσυνο.
Έμεινες
για πάντα
είκοσι τρία
Κι εγώ
έγινα
μαμά.
(Έξζιτ, 2021)