ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΝΑΜΕΣΑ

Στούς θεούς ἀνάμεσα κρώζουν οἱ γλάροι τοῦ Αἰγαίου
τρίβουν τά ράμφη τους μέ τή σκουριά τῆς ἱστορίας
μένουν γιά λίγο στά διαζώματα
καί δῶς του πάλι γιά τά ἐρείπια τῆς ἀρχαίας πολιτείας.
Κρατῶ στά χέρια μου συνηθισμένα ὑλικά
κάτι σπαράγματα γραμμάτων
ὀνόματα χρήσιμα βορά στό ἁλάτι καί τόν ἄνεμο.
Δέν ἔχω πληγές
ὅ,τι ἐπιβίωσε ἦταν τό λάθος τέλος στό καράβι
ἡ πίκρα τοῦ ὀρεσίβιου θερμαστῆ
μέ τή μουτζούρα καί τό βάσανο στά λόγια
τή Λαμπρή πού πέρασε.
Συνδαιτυμόνες τώρα πιά
στρώνουν πανιά στή θάλασσα καί ἄδεια ροῦχα
νά βροῦν πατήματα πόδια ξυπόλητα
κοντά σέ φύκια καί ἀφρόψαρα.
Νά γαληνέψω λές
τά νηπενθῆ νά ἀποκαταστήσω
ἔτσι γιά χάρη τῶν νεκρῶν
οἱ φυσαλίδες τους νά βροῦν
σέ ἀνάπαιστους τραγούδια μοιρασμένα.
Ὃμως τοῦ ὀρεσίβιου ἡ σκιά
μᾶς ἔχει πιά βαρύνει,
στέκει ἀπό πάνω μας
θεός καί ἀκροβάτης γλάρος
πού χτίζει μέ τό φῶς γῆς παραδείσους.
Μείνανε τ' ἀρχαῖα μάρμαρα
κοιτῶνες ἀκριβοί τῶν ἑρπετῶν
εἰκόνα διάφανη σ' ἀφέψημα ἐμπόρων
σάν νά μήν ἔχει εἶδος ὁ θεός
σάν νά μή βλέπεις ἀπ' τή θάλασσα τ' ἀστέρια.

(ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ Η ΘΑΛΑΣΣΑ, 2019)

ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΕΙΣ

Μοιράστηκαν τα υπάρχοντα
τις άδειες λέξεις
το νερό
το πανωφόρι.
Ύστερα
ο καθένας πήρε το δρόμο του.

Χάθηκε στο μισοσκόταδο της πολιτείας.
Σκέφτηκε πως ήταν πιο ασφαλές
Το μαύρο απ' το γαλάζιο.
Σκέφτηκε την επωδό
ενός συλημένου ποιήματος.

Στην κουπαστή της γέφυρας όλες
οι σημασίες του έρωτα.

Ο χρόνος σε εγρήγορση με το φεγγάρι ανάσκελα
ίδιος πάντοτε καλλιεργεί φθορά και πλούτο.

− Τι εφεύρεση! Οι συντελεσμένοι χρόνοι.
Είχαν στο μάταιο των συγκρούσεων συναινέσει
αδήλωτοι νεκροί και νικητές
σε μια πατρίδα.

(ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΤΗΣ ΝΟΗΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, 2019)

Εξομολογήσεις β΄

(ανάπηρο άγαλμα
μες στο φεγγάρι)

Καβάλα στο άλογο η Mαξιμώ ανασαίνει
λες γερασμένη όσο ποτέ φυλάει
το στασίδι του Αυγούστου
κι είναι ο Νότος, το εισόδημα:
τα μάτια που αγρυπνούν
στους μαύρους βράχους
κι οι πέτρες
          οι πέτρες μου    συνθήκες
          των αγοραίων παιχνιδιών.

Επιστρέφω γι' αυτό
δήθεν τις τελευταίες λεπτομέρειες να ρυθμίσω
όμως εντελώς ειλικρινά
να συνοψίσω
τη διαφορά του γινομένου ορέγομαι.

(ΓΡΑΝΑ, 2007)