ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Κατάδικη
Κολλημένη πλάτη
στον τοίχο
του εκτελεστικού αποσπάσματος
Απέναντι εσύ
Ο εκτελεστής μου
Κι εγώ αδύναμη
Στην παγωνιά της ψυχής σου
Να τρέμω
τη σκληράδα σου
Να τρέμω τη ματιά σου
Κατάδικη
Για ενοχή ανύπαρκτη
Μα, μήπως ο Έρωτας
ήταν το έγκλημά μου;
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
Κι εγώ
που σε περίμενα
χρόνους ατέρμονους
μετρώντας’
τους μύθους μου
έπλεκα
σε υφαντά στίχων
και τη μορφή σου
στόλιζα με της προσδοκίας
αξόδευτα λόγια…
Κι εσύ
που αργούσες’
Οδυσσέας περιπλανώμενος
στης θάλασσας τις τρικυμίες
και στων κρυφών νησιών
τους εξωτικούς καρπούς
να χάνεσαι και
να ξεμακραίνεις
ολοένα περισσότερο,
ώσπου
έτη πολλά μετά
στης γης μου το κάστρο
εισήλθες…
Εσύ
πολιορκητής ανίκητος
κι εγώ
εκούσια ηττημένη
προσκύνησα …
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Ανοιξιάτικο, βροχερό βράδυ
Εκείνη ανέμελη
Αυτός σκεπτικός
Πάντα σκεπτικός κι αινιγματικός
Μέχρι που τα βλέμματα διασταυρώθηκαν
Και ο χρόνος πάγωσε
Εξαφάνισε τους πάντες
γύρω τους…
Πώς μπορεί
ο χρόνος ν’ ακινητοποιείται;
Πάντα είχε αυτήν την απορία…
Κι έφυγε
Αυτή έμεινε πίσω
Να περιμένει
Μέχρι την επάνοδο
Να νιώθει πρώτη φορά
τόσα συναισθήματα
να πλημμυρίζουν το είναι της
που δεν ήθελε πλέον
να κρύψει…
Αφέθηκε
Δόθηκε…παραδόθηκε…
Χωρίς όρια
Ζούσε τις στιγμές
Σε μια διαδρομή
μ’ άγνωστο τέλος…
Μήπως οι διαδρομές ζωής
έχουν ποτέ γνώριμο τέλος;
ΧΝΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-Ήρθες στη ζωή μου απρόσμενα,
του ψιθύριζε
τιις ωρες τις μυστικές
-Από πού ήρθα;
ρωτούσε εκείνος
σαν ήθελε να την αιφνιδιάσει
Κι εκείνη συλλογιζόταν
Τις βραδιές
μετά την παθιασμενη ένωσή τους
χωνόταν στην αγκαλιά του
και τότε θυμόταν
τη στιγμή του πρώτου σκιρτήματος
Ώσπου μια νύχτα
βρήκε την απάντηση
-Ήρθες απ’ τις χνωτογραφίες μου
Από το παρελθόν μου
Τότε που μικρή
σχεδίαζα καρδιές κι άνθη
στα θολωμένα τζάμια
Ξεπήδησες σαν όραμα
σκηπτροφόρος εισβολέας
ν’ αλώσεις το είναι μου
Κι εκείνος αχνογελούσε
και την έσφιγγε πάνω του
να νιώσει τους παλμούς
της φλογισμένης καρδιάς της…
ΣΙΩΠΕΣ
Συχνά χάνομαι
μέσα στις λέξεις
Αυτές τις ανείπωτες
Αυτές που αγάπησα πολύ
Μα,
δεν τόλμησα να φωνάξω,
μήτε να τις γράψω
για όσους τις ένιωσα
Και φοβάμαι
Για όσες σιωπές επέλεξα
διστάζοντας
το μετά να γευτώ,
διστάζοντας
τις απαντήσεις ν’ ακούσω,
διστάζοντας
να προδώσω συναισθήματα…
Σκληρή η σιωπή
Θα την κουβαλώ
πάντα μέσα μου
Σαν ενοχή
Σαν ομολογούμενη αμαρτία…