Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία υποβαθμισμένη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Μία άλλη πόλη απλώνεται στις Δυτικές Συνοικίες, με τη δική της αισθητική, τις μικροαστικές αντιλήψεις και τα χαμηλά εισοδήματα, τους πρόσφυγες και μετανάστες (εσωτερικούς ή αλλοδαπούς) –κάθε εποχή διαφορετικής προέλευσης– με τα δικά τους ήθη, που καλούνταν να συνδημιουργήσουν ένα μωσαϊκό κοινωνικής κουλτούρας. Σε αυτόν τον τόπο έμαθα να παρατηρώ τους ανθρώπους και να βιώνω δίπλα τους την καταστροφή και τον πόνο, τις οικονομικές και κοινωνικές δυσχέρειες από την αδιαφορία (ταξική κατά βάση) του κέντρου και την απομόνωση.
Η εντοπιότητα αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητας, όχι τόσο στο πεδίο της ποίησης όσο στον χώρο των ιδεών. Η ανθρωπογεωγραφία των Δυτικών Συνοικιών (φτώχεια κι ανεργία, μικροαστικά καταναλωτικά όνειρα, μαζική κουλτούρα, πορνεία και ουσιοεξάρτηση) με επηρέασε πολύ. Στράφηκα στην ποίηση για να περιγράψω αυτόν τον κόσμο, να αφηγηθώ τα πάθη και τις ελπίδες του, τα όνειρα και τις αυταπάτες του για μια καλύτερη ζωή.
Δεν είμαι κοσμοπολίτης. Παρότι ταξίδευα για χρόνια στην Ευρώπη και γύρισα όλη την Ελλάδα, σταματώντας «σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά, καὶ καλὲς πραγμάτειες» αποκτώντας, «σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους», ο γενέθλιος τόπος ήταν εκείνος που σημάδεψε την ποιητική μου προσωπικότητα. Οι ποιητικοί χαρακτήρες μου είναι οι καθημερινοί αντιήρωες που αγωνίζονται γύρω μου για την επιβίωσή τους. Δεν εκφράζουν κάποιο ηρωικό ήθος ούτε θυσιάζονται για το κοινό καλό. Παλεύουν μέχρι τέλους με τα πάθη τους και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να δουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους να υλοποιούνται.
Οι εμπειρίες του τόπου οπλίζουν στην περίπτωσή μου μια ποιητική διαμαρτυρίας και κοινωνικής αγωνίας. Εμπλέκομαι ως ετερότητα με τον χώρο και ανατοποθετώ τον εαυτό ως ενεργητικό υποκείμενο σε μια απόπειρα να χτίσουμε συνειδήσεις που συγκρούονται με τις παγιωμένες αντιλήψεις. Βέβαια, η ποίηση δεν αλλάζει τον κόσμο. Ούτε όμως μπορεί να μένει σε μια στείρα καταγραφή του. Βοηθά τον αναγνώστη να αφουγκραστεί τις αγωνίες του δημιουργού και να αναστοχαστεί για τον Άνθρωπο.
Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα
Οι μικροαστοί
Μία Περσεφόνη, αποδημητικό πουλί,
ξεχειμωνιάζει σε συνοικίες δυτικές
Σταυρούπολη, Εύοσμος και Ηλιούπολη
συναντά κάθε βράδυ
κάγκουρες, παιδιά λαϊκά
που φτύνουν την υποκρισία της ανατολικής πόλης,
πίνει μαζί τους
φουμάρουν σε μπαρ καπνισμένη οργή
μέχρι να χτίσουν με αντιπαροχή μία τρύπα
δίπλα στα φουγάρα.
Αμπελόκηποι, μπαρ και καμάκια
καυλωμένες υπάρξεις που μάτωσαν στη λευκή
Μόλυνση και λάσπες
νόμισαν ανάπτυξη τα τσιμέντα και τις πλάκες,
Πουλιά που χόρευαν στους δρόμους τους στενούς
με μπάτσους για τον ΠΑΟΚ.
Μενεμένη και Κορδελιό
σαρδέλες στο αστικό,
μικρομεσαίοι
που το βράδυ βλέπουν τσόντες
και τη μέρα μιλάνε για πολιτικά
φοβισμένοι μήπως χάσουν
μία σακαράκα και λίγα όνειρα καταναλωτικά.
άνοιξη τραυματισμένη
τα λουλούδια της αυταπάτης
(από την ποιητική συλλογή «Laissez passer», 2019).