Υπτίως (Τη αγνώστω θεά της disco )
Σ’ έναν ύπτιο, ανασφαλή αυνανισμό
του Ιούλη
από εκείνους τους σπάνια
βραδύκαυστους της εφηβείας
που αρχίζουν με άγουρη
και λήγουν με αποφασισμένη ρεύση
πλέρια εκσφενδόνισα την ηδονή
σε στύση τριών λεπτών επιτέλους
Εδώ μπροστά στα αγεωγράφητα
μεγέθη σου
κτυπάω τα τελευταία μου ρέστα
-ένα τσαμπί πικρής υγρασίας στον αέρα
σπάσιμο φωνής έξω από το δέρμα
του προστατευτικού λόγου
χωρίς κορμί παγωμένη ανάσα-
Κι έχω ξεκρεμάσει, πια, απ’ τις αισθήσεις
τα εικονίσματα
Τώρα, σε λειτουργώ μονάχα
με το ανεκπλήρωτο της σάρκας μου
*
Ωδή στον Ντιέγο Αρμάντο Μαραδόνα
Δεν πέθανες από ηρωίνη
επιδημίες, χάπια
το άλυτρο πένθος της μακροβιότητας
Ούτε απ’ ό,τι πεθαίνουν συνήθως
οι άνθρωποι
μυρίζοντας τη λίγδα
μιας υψηλότοκης αθανασίας
Εκείνη την ανεξιχνίαστα δολερή
κατανάλωση του μύθου τους
που μια μέρα τους στομώνει
Δεν πέθανες ποτέ την ώρα
που όλοι περίμεναν
Κι ούτε όπως οι βροτοί γνωρίζουν
πως, μια μέρα, θα πεθάνουν
Μήτε σαν ένα λυκόφως
γέρνει νωχελικά στην πλάτη
της κουρασμένης μέρας
ανεμίζοντας το πέπλο
των φεγγοβόλων άστρων
Όχι
δεν πέθανες
Ντιέγο Αρμάντο Μαραδόνα
Η γενναιοδωρία
των θεών να την κάνουν
σαν άνθρωποι
δεν είναι θάνατος
Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές (Αμμόλιθος, 1997, Εντός Συνόρων, 2000 (Κρατικό Βραβείο Ποίησης Κύπρου), Έλικας Φανταστικού Ελικοπτέρου, 2010, Εκδοχές ενός Ποιήματος, 2016, Μια στο Λευκό και δυο στο Μαύρο, Σονάτα για την Αφαίρεση, σε σύμπραξη με τον ποιητή Παναγιώτη Νικολαΐδη, 2017).Έχει συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ ποίησης και ποιητικές-καλλιτεχνικές συναντήσεις στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως δημοσιογράφος, κειμενογράφος και επιμελητής κειμένων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, ενώ είχε την ευθύνη έκδοσης του πολιτιστικού ενθέτου «Ηδύφωνο» της εφημερίδας «Η Σημερινή».