Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του ποιητή στην κοινωνία;
Σήμερα πια όχι όπως παλιά (στη δεκαετία του 1970 και πριν). Ίσως μόνο με το Διαδίκτυο, την πολυγλωσσία και την άρση κάθε τοπικού φράγματος να επανέλθουμε σε μια κοινωνία πολιτών του κόσμου, πνευματική και μη υλιστική. Αλλιώς μας περιμένει ένας Τεχνολογικός Μεσαίωνας, χειρότερος από κάθε μυθιστορηματική πρόγνωση επιστημονικής φαντασίας. Ο ποιητής είναι νεκρός σήμερα. Σαν τους σαλούς του Μεσαίωνα. Ασχολία καθαρά μη χρηστική, αν και επωφελής για το κοινωνικό σύνολο σε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμη βάση, χάνει όμως κάθε βραχυπρόθεσμη σκοπιμότητα η ποίηση σήμερα και καταντά αδιέξοδη κι ατελέσφορη αυτοψυχαναλυτική ομφαλοσκόπηση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, υπερτερεί το κάθε «εγώ» έναντι του «εμείς», επικρατούν μωροφιλοδοξίες και διαγ(κ)ωνισμοί. Ματαιοδοξίας το ανάγνωσμα, χωρίς καμία μουσικότητα. Γι’ αυτό και δεν μελοποιείται η σημερινή (π)οίηση. Στο μεγάλο της μέρος είναι φτωχή συγγενής της πεζογραφίας και πεζολογεί ακαταπαύστως κι αδιασπάστως, χωρίς να θραύεται ούτε λεπτό ο πυρήνας της κακώς εννοούμενης ατομικότητας. Ο ατομικισμός, όταν συνοδεύεται από ναρκισσισμό και προεφηβική ανωριμότητα δημιουργεί ένα αμάλγαμα άλλοτε χαριτωμένο και διασκεδαστικό, σπανίως όμως και ψυχαγωγικό. Γι’ αυτό απαιτείται μια ευφυΐα που οι περισσότεροι κι οι περισσότερες δεν τη διαθέτουν. Διαθέτουν όμως σε πλεονάζοντα βαθμό συναισθηματική ευφυΐα, ικανή κι αναγκαία συνθήκη για αργή, πλην μεθοδική αναρρίχηση στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Σε αναξιοκρατικές κοινωνίες και σε μετριοκρατούμενους θεσμούς επικρατούν ανυπερθέτως οι ποιητικολογούντες. «Εν αμίλλαις πονηραίς αθλιότερος ο νικήσας», λέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που δεν δίνανε σχεδόν ποτέ το πρώτο βραβείο στον Ευριπίδη στους δραματικούς αγώνες. Η Μήδεια ήρθε τρίτη στους τρεις διαγωνιζόμενους τότε και τώρα παίζεται από την Άπω Ανατολή μέχρι την πεπολιτισμένη Άγρια Δύση.
* Ο Κωνσταντίνος Μπούρας γεννήθηκε το 1962 στην Καλαμάτα κι από το 1977 ζει στην Αθήνα. Συγγραφέας 37 εκδοθέντων βιβλίων, κριτικός θεάτρου και βιβλιοκριτικός. Είναι διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός τού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1985), αριστούχος τού Τμήματος Θεατρικών Σπουδών τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1994) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος θεατρολογίας τού γαλλικού Πανεπιστημίου Paris III – La nouvelle Sorbonne (D.E.A. Etudes Théâtrales, 1998). Αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα (2019). Εκπονεί μεταδιδακτορική διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με θέμα «Το δραματικό στοιχείο στη σύγχρονη ελληνική ποίηση στα χρόνια της Κρίσης (2008-2019)» που αναμένεται να περατωθεί σύντομα. Θεατρικά του έργα με αρχαιοελληνικά θέματα έχουν παρασταθεί σε θέατρα τής Ελλάδας και του εξωτερικού. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Συμμετέχει σε τηλεοπτικές εκπομπές για το βιβλίο και το θέατρο.