Σώπασμα
(στον A. Rimbaud)

Αυστηρότητα αυτής της παράξενης σπουδής
που όπως αδιάσπαστο κεραυνοβόλημα
απ' την κόλαση στον παράδεισο
θρυμματίζει της όψης το χρώμα.
Που πλέον δεν με εγκαταλείπει
η απανθρακωμένη παρουσία του,
ο λόγος με καταβροχθίζει
αν τον συλλογισμό μου ζωντανεύει,
και όπως ανέμου άνθος σε σώπασμα
βραδυπορεί το παλιό μου άσμα.

Callar
(a A. Rimbaud)

Η άδεια σελίδα
(Στον Stéphane Mallarmé)

Πώς να τολμήσεις το λερό ετούτο
σκοτείνιασμα αίματος και φωτιάς,
αυτό το κατεπείγον άστρου τυφλού
ενάντια στη άγρια λευκότητα σου.
Απουσία του πλάσματος
που το γέννημά του προσμένει,
αιχμάλωτο του χιονιού σου
στις φλέβες μου οφείλοντας,
στους αντίποδες της χαραυγής
και στης Άνοιξης την άρνηση.

La página vacía
(A Stéphane Mallarmé)

H Σάρα ντε Ιμπανιές (Ουρουγουάη, 1909-1971) είναι μία από μια τις πιο σημαντικές ποιήτριες του 20ου αιώνα, τόσο στην πατρίδα της όσο και στην ευρύτερη Λατινική Αμερική. Τη συλλογή που απογειώνει τη φήμη της διεθνώς (Canto, 1940) θα την προλογίσει ο Pablo Neruda συστήνοντάς την ως μία «μεγάλη, εξαιρετική και αμείλικτη» ποιήτρια. Πολλοί καταξιωμένοι ισπανόφωνοι ποιητές εγκωμίασαν το έργο της, μεταξύ των οποίων ήταν η Gabriela Mistral στο οποίο διακρίνει μια «διαφορετική γυναικεία φωνή» σε σχέση με το έως τότε διαμορφωμένο τοπίο της κρεολέζικης ποίησης, καθώς και ο Octavio Paz που την αποκαλούσε χαϊδευτικά «Gran Sara» («Μεγάλη/ Σπουδαία Σάρα»). Από το 1945 και μετά συνεργάστηκε με πολλά γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά, εντός και εκτός της χώρας της, ενώ παράλληλα δίδασκε λογοτεχνία. Για την ποίηση της (ενδοσκοπική, μεταφυσική, μυστηριώδης και συχνά ερμητική, με επιρροές από τον γαλλικό συμβολισμό) έλαβε πλήθος διακρίσεων ακόμη και μετά τον θάνατό της.