Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο ελεγκτής και άλλες ιστορίες βιοποριστικού έρωτα, εκδόσεις ΑΩ, 2024
Γράφει ο Νίκος Μυλόπουλος
«Ο ελεγκτής και άλλες ιστορίες βιοποριστικού έρωτα» είναι το τελευταίο καλαίσθητο βιβλίο του Βαγγέλη Τασιόπουλου από τις πολύ προσεγμένες εκδόσεις ΑΩ του Πέτρου Μιχάλη. Από την πρώτη στιγμή που πιάνεις στα χέρια σου το βιβλίο όλες οι αισθήσεις βρίσκονται σε συναγερμό. Το καλαίσθητο μέγεθος που εναρμονίζεται με το ύφος του περιεχομένου, η αφή της πολύ καλής ποιότητας του χαρτιού, τα εξαιρετικά εικαστικά του Ι.Α.Πρώιου η γραφή αυτή καθεαυτή του Τασιόπουλου.
Πρόκειται για βιβλίο γραμμένο σε σύντομη φόρμα γραφής με το πρώτο κεφάλαιο τον «ελεγκτή» να μοιάζει περισσότερο με μικρή νουβέλα ενώ οι υπόλοιπες ιστορίες είναι διηγήματα.
Η δεύτερη στάση του αναγνώστη είναι ο τίτλος και κυρίως οι ακροτελεύτιες λέξεις «βιοποριστικός έρωτας». Γιατί βιοποριστικός; Πρόκειται ελληνική μεσαιωνική λέξη που όλοι γνωρίζουμε τη σημασία της. Βιοποριστικός όμως για ποιόν ή για ποιούς; Για αυτόν ή για αυτήν που χρησιμοποιεί τον έρωτα ως πρόσοδο για τα απαραίτητα προς το ζην ή για αυτούς που ο έρωτας βιοποριστικός ή άλλος τους είναι απαραίτητος για να συνεχίσουν να ζουν; Ο καθένας είναι ελεύθερος να δώσει την ερμηνεία που θέλει ή τον βολεύει και αυτό από μόνο του περικλείει ένα μεγαλείο.
Και ερχόμαστε στον «έρωτα». Η σημασία του είναι μεγαλειώδης όχι μόνο γιατί οι αρχαίοι τον λάτρεψαν ως Θεό αλλά γιατί δεν υπάρχει κανένας από τους φιλοσόφους έως τους συγγραφείς και τους ποιητές που δεν αναφέρεται ουσιαστικά στην έννοια έρωτας. Από το θεωρητικό πλαίσιο του έρωτα στο συμπόσιο του Πλάτωνα μέχρι τον εξομολογητικό του Σταντάλ. Γιατί ο έρωτας είναι μία αίσθηση μοναδική, ανάγκη σωματική και ψυχική, ισχυρότερος από όλα τα άλλα συναισθήματα αλλά και από την ίδια τη λογική.
Η γραφή του Βαγγέλη Τασιόπουλου στο βιβλίο αυτό είναι ποιητική σαν να αποτελεί συνέχεια του τελευταίου του ποιητικού βιβλίου «Η συμμιγή». Μικρές προτάσεις με λίγες λέξεις η καθεμιά, σου δίνουν την αίσθηση ότι διαβάζεις συνεχόμενους στίχους ενός μακροσκελούς πεζοποιήματος.
Ο Τασιόπουλος με τρόπο θαυμαστό περιγράφει την ηθογραφία και την ψυχογραφία των χαρακτήρων, φέρνοντας τον αναγνώστη πολύ κοντά με τους ήρωες, ώστε πολλές φορές να ταυτίζονται με τον ίδιο.
Ακόμη ο συγγραφέας παράλληλα με την πολύ προσεκτική επιλογή ουσιαστικών και ρημάτων χρησιμοποιεί ευρέως πλήθος αφηρημένων εννοιών, χαρακτηριστικό της άριστης γνώσης και χρήσης της ελληνικής γλώσσας.
Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να παραλληλίσει τον «ελεγκτή» του Βαγγέλη Τασιόπουλου με τις «γυναίκες» του Μπουκόφσκι και όπως ο τελευταίος θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Αμερικής του εικοστού αιώνα τον ίδιο θα έλεγα για τον Τασιόπουλο στην Ελλάδα
Θα αναφερθώ σε κάποια τυχαία κομμάτια του βιβλίου, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι στίχοι εξαιρετικού ποιήματος.
«καθώς ο ήλιος πύρωνε το μεσημέρι, αρμένιζαν στον πίσω χρόνο»
«αθροίζονταν οι θάνατοι κι ο φόβος σφράγιζε το αναπότρεπτο»
«δεν είχαν υπολογίσει τον έρωτα στον αλγόριθμο της ζωής»
«έφτασε εκείνη ντυμένη στα λευκά. Διαγράφονταν οι θηλές του κόσμου »
«τα κλάσματα καθόριζαν τη ζωή μου.»
«αρκούμουν στις ψηφίδες για παρηγοριά στα ελλείμματα»
«αφήνοντας σε ήχο ότι χρειαζόταν η στιγμή»
«αγαπημένε, ο έρωτας μπορεί να είναι ένα πουκάμισο λευκό που κρύβει τους λεκέδες»
«το βάθος της ηλικίας μας είναι τόσο ρηχό»
«έχτισε ξημερώματα και νύχτες με φως και με θάνατο»
«ένα φιλί αποχαιρετιστήριο, εφόδιο ν’ αντέξει ολόκληρη την εβδομάδα»
«ο ουρανός φρούριο απόρθητο στα χέρια του»
«ο έρωτας θα ζούσε μέσα από συμβάσεις, λειψός και μοιρασμένος με τίμημα τη σιωπή»
Μετά από δέκα πολύ αξιόλογες ποιητικές συλλογές και εννέα βιβλία για παιδιά ο Βαγγέλης Τασιόπουλος μας συστήνεται εκ νέου με ένα εξαιρετικό βιβλίο διηγημάτων. Έχει να δώσει πολλά ακόμη στον χώρο του γραπτού λόγου και ευχόμαστε να είναι γερός να συνεχίσει.
Βιογραφικό Βαγγέλης Τασιόπουλος