Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου
” REM “
Εκδόσεις Μανδραγόρας /2019
ιπτάμενα και άλλα
τα όνειρα θα έπρεπε να ήτανε χαρταετοί
να αφήνονται το πρωί
πάνω απ’ την πόλη
-αμόλα κουράγιο-
να τους δείχνουν τα παιδιά με το δάχτυλο
σαν ύψος
που ανέλπιστα μπορεί κανείς να φτάσει
οι εφιάλτες ας γίνονταν μπαλόνια
κλεισμένοι τα χαράματα σε φάκελο
από νύφες ανοιξιάτικου χιονιού
να παραδίδονται συστημένοι
σε ήλιο επίμονο ερήμην μας
αν κάποτε επιστρέφονται χωρίς παραλήπτη
-κατοικούνται απτόητες κάποιου ερέβους οι μονάκριβες χώρες-
εύκολα να αποσυνδέεται η αιχμή
σφηνωμένη ακόμα στη φόδρα του τραύματος
διακριτικά
να επιτρέπεται η ευθανασία
φόνοι εκ προμελέτης
πεθαίνουν πρόωρα τον θύτη
* * *
απότομο φρενάρισμα
λεωφορείο μαζικής κοπώσεως
στρίμωγμα τόσο όσο να κρύβεται το φως
δρόμος αχανής
άξαφνα φρένα
να προλάβει πρέπει το ευτύχημα
μια απότομη σκέψη προς τα μπρος
πράξη κολλημένη με τη μούρη στην έξοδο
πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια
η αποσκευή πάντα ίδια
βαλίτσα παλαιάς κοπής
χρωματισμός μοντέρνος
κατεβαίνω με μια κρυμμένη απόχη
έχουν τελειώσει τα έργα οδοποιίας
οι παρακαμπτήριοι
οι περιφερειακοί με τις σπονδυλωτές καθυστερήσεις
ας μη χάραξε ακόμα άνοιξη για πεταλούδες
όποια ομορφιά πετάει
σε αναγκάζει να ζωγραφίσεις κορυφές