Έχετε σκεφτεί ποτέ να κλοτσήσετε ένα σύννεφο;
Ένας που περιμένει
κάποιον
να γυρίσει
Βλέπει έξω απ’ το τζαμί
τη βροχή
να μην σταματά
μα, να συνεχίζει
καταρρακτωδώς
Είναι τέτοια η οργή του
που σκέφτεται
πως θα ήθελε
να κλωτσήσει
τον ουρανό
Το πρωί
Οι εργάτες του δήμου
στολίζουν τα δέντρα
με γιορτινά λαμπιόνια
καθώς
ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο
σέρνεται για το κέντρο
Οι εργάτες του δήμου
στολίζουν με θαμπά λαμπιόνια
τα κουτσουρεμένα απ’ την αρρώστια
δέντρα του δρόμου
Καθώς ένα λεωφορείο
ασφυκτικά γεμάτο κόσμο
σέρνετε ανυπόφορα για το κέντρο
Ο μανάβης προσφέρει
στον περιπτερά
ένα μήλο:
΄΄γλύκισμα !΄΄
Το χιόνι
Βαθύ σκοτάδι
βαριά νύκτα
οι μνήμες
φθάνουν στον
κυκλωμένο απ’ τα κτίρια
δρόμο
Το χιόνι δεν μπορεί
να γλυκάνει τον ουρανό
Μονάχα πέφτει
στο προσκεφάλι απ’ τα μνήματα
στο μέτωπο των νέκρων
και τους δροσίζει
καιρό τώρα
κοιμισμένοι
πλάι στο ζεστό κουκούτσι
της γης
Ο διαβάτης που περνά
Είδα στον ύπνο μου
το διαβάτη που περνά
Σηκωνόταν βιαστικά
και έτρεχε να προλάβει
το πρωινό λεωφορείο
Έδιωχνε τα δάκρυα του ονείρου
από πάνω του
καθώς έψαχνε τα κλειδιά
και την καμπαρντίνα του
και εκείνη την γαλάζια
ομπρέλα
Κι έπειτα από τις σκάλες
γιατί κάποιος
είχε ξεχάσει το ασανσέρ
πάνω στο δέντρο
Στη στάση
τον είχαν προλάβει
τα πουλιά
-τα περιστέρια σ αυτήν
την πόλη
ξυπνούν νωρίτερα απ΄ολους
Έτσι δεν έχανε καιρό
και σκαρφάλωνε σε ένα σύννεφο
Με το σύννεφο
διέσχιζε όλη την πολιτεία
Περνούσε πάνω απ’ τους ουρανοξύστες
πάνω από λουλούδια και δάση
πάνω από δρόμους στρωμένους
απ΄ανθρωπους
πάνω από σπαρμένα χωράφια
πάνω απ΄τα δάκρυα των πολέμων
και τα γέλια των ερωτών
Κι όταν έφθανε στη δουλειά
συναντούσε τον ήλιο
Ο ήλιος έτεινε το χέρι
για μια χειραψία
Μα ο διαβάτης
ξάπλωνε στην παλάμη του
και προσεκτικά ανέβαινε
στον ώμο του
στον ώμο του ήλιου
Ο διαβάτης ανέβαινε
στον ώμο του κόσμου
Από εκεί σκαρφαλωμένος
είχε τα μάτια του
ως τα πέρατα της εποπτείας του
και ξεκινούσε επιτέλους
βάρδια
Είδα στον ύπνο μου
το διαβάτη που περνά
Ξυπνούσε για τη δουλειά
Αναθεμάτιζε τα περιστέρια
Σκαρφάλωνε στα σύννεφα
Επόπτευε την οικουμένη
Μα ξέχασα να τον ρωτήσω:
ποιο λεωφορείο
θα πάρει αργότερα
για να γυρίσει σπίτι
Ποιο λεωφορείο
περνάει άραγε
μπροστά από τον ήλιο;
Ημερήσιο πρόγραμμα
Αν δεν ξυπνάς
το πρωί
Δεν σέρνεσαι
ως το τραπεζάκι
Δεν σκοτώνεις
το πρώτο όνειρο
με ένα φλυτζάνι λάσπη
Αν δεν βασανίζεις
τις επιθυμίες σου
πάνω απ΄το τσουκάλι
με τον άρτο τον επιούσιο
Δεν φροντίζεις
τα γλαστράκια στο περβάζι
με τα καθημερινά σου δάκρυα
Δεν συμμαζεύεις
με τη σκέψη σου
τη μνήμη από τα έπιπλα
και τα τσαλακωμένα ρούχα
Δεν χάνεις τον καιρό σου
ως το μεσημεριανό
κρέμασμα
Αν δεν
συντάσσεις
με το σούρουπο
το γράμμα
της αυτοχειρίας σου
Δεν τρέχεις πριν νυχτώσει
στον ιππόδρομο
να κουβαλήσεις στις πλάτες σου
το χωλό άλογο
που αγωνιζόταν
για την μοίρα σου
Αν δεν
επιστρέφεις
μες τις χασμωδίες
να σε καταπιεί το κίτρινο
Έτοιμος να παραθέσεις
στον Καίσαρα
το ιερό δισκοπότηρο
Έτοιμος να κάνεις
ακριβώς τα ιδιά
αύριο
Ε
Αν δεν τα κάνεις
όλα αυτά
τότε τι κάνεις όλη μέρα;