ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ
«Ντελικάτη γυναίκα»
Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ/2021
ΧΡΩΜΑΤΑ
Εικόνα που επανέρχεται από παλιά:
ψηλός κι αρρενωπός.
Μου είχε δείξει ερωτικό ενδιαφέρον,
όμως ύστερα χαθήκαμε.
Είναι άνοιξη
κι είμαι στην εφηβεία μου.
Στέκεται όρθιος στο απέναντι μπαλκόνι.
Αλλάζοντας λίγο τη στάση του,
το είδωλό του καμαρώνει
στο μεγάλο τζάμι της μπαλκονόπορτας,
που λειτουργεί σαν καθρέφτης.
Άραγε πόσοι άλλοι τον βλέπουν
από τα γύρω μπαλκόνια.
Είναι άνοιξη, τα χρώματα γητεύουν με τον παροξυσμό τους.
Η φαντασμαγορία, οι διακυμάνσεις, η πολυπλοκότητα,
τα μυστήρια της εφηβείας μου
μόλις αρχίζουν.
* * *
ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ
Δεν μετανιώνω που πλησίασα ανθρώπους
που θεωρούσα φίλους,
όσο κι αν οικτρά διαψεύστηκα.
Αξεδίψαστη η κομπορρημοσύνη τους,
απίστευτη η σκληρότητά τους.
Μέχρι τον λαιμό χώθηκα στο ζέον παράλογο
και την ασχήμια του κόσμου.
Απόκτησα γνώσεις για το φαινόμενο
που λέγεται άνθρωπος.
Τον κόσμο είτε τον πλησιάζεις είτε δεν τον πλησιάζεις.