ΣΟΦΙΑ ΠΕΡΔΙΚΗ
«ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ»
Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ/2020
Η ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ
Η πλάτη σου θέτει το όριο
ανάμεσα στο δωμάτιο
και στον έξω κόσμο.
Δυο ώμοι στηρίζουν
τη γέφυρα του αυχένα
ακούγεται το σπήλαιο σου
να αγκομαχά
κάπου εκεί μέσα
είναι η βάση εξάλλου του λαιμού
ισχυρό ηχείο
καλυμμένο όμως με σάρκα
εύφορη
για να ριζώνει η φωνή.
Και πιο κάτω
στη φύτρα
της στήλης των σπονδύλων σου
σέρνω το δάχτυλο
σνοιγοκλείνω τις οπές
φλογέρα ο αέρας
αντιλαλεί
σαν πέτρα που από βράχο
κατρακυλάει.
Χωρίς πόρτα
αυτό το δωμάτιο.
Η πλάτη σου
του κόσμου το πιο μεγάλο
κάτοπτρο.
* * *
Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ
Άνοιξε την ντουλάπα με τα σάβανα.
Ήταν δώδεκα.
Τα τοποθέτησε στη γυάλινη βιτρίνα, σε ίσες αποστάσεις μεταξύ
τους, να ιριδίζουν τα λευκά, και κλείδωσε την πόρτα.
Ύστερα κάθισε στον οντά και δάγκωσε τη δηλητηριώδη μάνητα.
Έγλειψε για λίγο τα χείλη, να μουλιάσουν, είπε, τα σαρκώδη
το χιόνι κάλυψε τα μάτια, μούδιαζε σιγά σιγά η γλώσσα
-η αλεπού τριγύρναγε στα πόδια της σαν σκύλα πιστή-
για τελευταία φορά κοίταξε από το μεγάλο παράθυρο
την προγονική καρυδιά – στο τζάκι της κάπνιζε η καμένη
δάφνη – , νόμισε πως άκουσε των βοσκών τα βαριά βήματα, μα
ήταν οι επιβραδυνόμενοι χτύποι της καρδιάς της.
Τη βρήκαμε σμικρυμένη στην προθήκη έναν αιώνα μετά.
Δέκατη τρίτη στη σειρά.
Η γυναίκα με την άσπρη φανέλα.