Απεβίωσε ο ποιητής Νίκος Φωκάς

Ο Νίκος Φωκάς (Κεφαλονιά, 1927-25/7/2021) είναι Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, βραβευμένος με κρατικά βραβεία λογοτεχνίας αλλά και από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του.

Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1927, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία. Από το 1961 ως το 1974 έζησε στο Λονδίνο όπου εργάστηκε για την Ελληνική Υπηρεσία του Βρετανικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (BBC). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση και την Ελληνική Ραδιοφωνία.

Από το 2003, δύο χρόνια πριν να τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του, φαίνεται να απέχει από τα λογοτεχνικά δρώμενα λόγω σοβαρής ασθένειας.[2]

Εργογραφία

Το έργο του Νίκου Φωκά έχει τύχει επανειλημμένης αναγνώρισης. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης το 1995 για τα Δεκαπέντε ποιήματα του Μπωντλαίρ, με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω» το 1998, για τη συλλογή Στον ποταμό Κολύμα, καθώς και με το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών το 2005, για τη συνολική του προσφορά στα γράμματα.Πηγή: Βικιπαίδεια

ΡαδιόφωνοΧαμήλωσα στο ελάχιστο τον ήχο
κι οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμεί
ακούγονται σαν ψίθυρος αγνές·
σαν ψίθυρος μαζί με τις φωνές
οι γλωσσικοί βιασμοί κι οι ξενισμοί
που δεν απαριθμούνται σ’ ένα στίχο.

Διότι αν πρέπει να ‘χω τέτοια γλώσσα
με σόου τζάκποτ ζάπινγκ και τι-βι
την καταργώ καλύτερα εντελώς
κι ας μείνει μόνο ως ψίθυρος απλός
μιας πίστης υπενθύμιση ακριβή
καθώς κοιτώ τα σύννεφα στην Όσσα.

(Πλανόδιον, τχ. 21, 1994)

* * *

…Ήμουν εκεί με τον αδερφό μου.
Στα ρηχά, και χάρισμα περίσσιο
Μ’ άγγιζε βαθιά για κείνον τότε.
Όταν καθαρός ήλιος στα ουράνια
Κάτω, με τα νερά ήτανε ακόμη.Μα μόλις φανήκαμε σε λίγο
Μέσα στο νερό θα ‘βρισκε σ’ άλλο
Και σ’ άλλο, κάθε πλεξιά, κανένα
Σώμα στην αρχή να περισσεύει…
[…]