Customize Consent Preferences

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγείστε αποτελεσματικά και να εκτελείτε ορισμένες λειτουργίες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες για όλα τα cookies σε κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως "Απαραίτητα" αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας καθώς είναι απαραίτητα για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Always Active
Απαιτούνται απαραίτητα cookies για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών αυτού του ιστότοπου, όπως η παροχή ασφαλούς σύνδεσης ή η προσαρμογή των προτιμήσεων συναίνεσης. Αυτά τα cookies δεν αποθηκεύουν προσωπικά αναγνωρίσιμα δεδομένα.

No cookies to display.

Τα λειτουργικά cookies βοηθούν στην εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών, όπως η κοινή χρήση του περιεχομένου του ιστότοπου σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η συλλογή σχολίων και άλλες λειτουργίες τρίτων.

No cookies to display.

Τα αναλυτικά cookies χρησιμοποιούνται για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι επισκέπτες αλληλεπιδρούν με τον ιστότοπο. Αυτά τα cookie βοηθούν στην παροχή πληροφοριών σχετικά με μετρήσεις όπως ο αριθμός των επισκεπτών, το ποσοστό εγκατάλειψης, η πηγή επισκεψιμότητας κ.λπ.

No cookies to display.

Τα cookie απόδοσης χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και την ανάλυση των βασικών δεικτών απόδοσης του ιστότοπου, γεγονός που βοηθά στην παροχή καλύτερης εμπειρίας χρήστη για τους επισκέπτες.

No cookies to display.

Τα cookie διαφήμισης χρησιμοποιούνται για την παροχή στους επισκέπτες προσαρμοσμένες διαφημίσεις με βάση τις σελίδες που επισκεφτήκατε προηγουμένως και για την ανάλυση της αποτελεσματικότητας των διαφημιστικών καμπανιών.

No cookies to display.

Scroll Top

Νίκος Φρατζέτης – «Η χαρτοπετσέτα»

ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΤΖΕΤΗΣ
«Η ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑ»
Εκδόσεις Κίχλη/2020

Η ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Ήρθε ἡ ὥρα τῆς συγκομιδής.
Σπέρναμε ἀξημέρωτα τοὺς σπόρους ˙
μᾶς πῆρε χρόνους πολλούς.
Φύτρωσαν οἱ σπόροι μας,
γινῆκαν οἱ καρποί μας.
Τώρα μὲ χαρὰ καὶ τρόμο θερίζουμε
πορνεία, πεῖνα, ἀνεργία, ἀνέχεια
βαδίζοντας μηχανικὰ μὲ ψηλὰ τὸ κεφάλι,
δίχως ίχνος τύψης,
γιὰ νὰ καλλιεργήσουμε το μεγαλύτερο τῶν ἀγαθῶν:
τὴν ἀπελπισία.

* * *

Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ 

«Εἶναι τὸ φευγιὰ ποὺ μὲ κρατάει».
Αὐτὴ τὴν ἀπάντηση μοῦ ἔδωσε ὅταν τὸν ρώτησα πῶς ἀντέχει
κλεισμένος μέσα στὸ περίπτερο δώδεκα ώρες τὴν ἡμέρα.
Πέρασαν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε καὶ ἐκεῖνος Δευτέρα μὲ Σάβ-
βατο ἐκεῖ, στὰ τρία τετραγωνικὰ ποὺ τὸν ὄρισαν σὲ τούτη τὴ γῆ.
Στο μικρό του βασίλειο.
Ένα Σάββατο πῆγα στὸ περίπτερο νὰ ἀγοράσω τσιγάρα καὶ
καραμέλες γιὰ τὸν λαιμό.
Πιάσαμε τὴν κουβέντα.
«Τις Κυριακὲς πῶς τὶς περνᾶς;»
« Προετοιμάζομαι γιὰ τὸ φευγιόν, μοῦ ἀποκρίθηκε.
Γελάσαμε καὶ τὸν καληνύχτισα.
Χθὲς ἐπέστρεψα στὴν παλιά μου γειτονιά. Έξι χρόνια μετά.
Καθημερινή. Τὸ περίπτερο κλειστό.
Ρώτησα έναν γείτονα νὰ μάθω.
«Πάει ἕνας χρόνος κοντὰ τώρα. Μιὰ Δευτέρα δὲν ἄνοιξε. Αὐτὸ
ήταν.
«Ἔτσι ἁπλά;»
«Ἔτσι ἁπλά».Ἄργησε τὸ φευγιό του, μὰ τὰ κατάφερε.