Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;
Τόπος μου δεν μπορεί παρά να είναι η μνήμη – μία μνήμη που όμως δεν αφορά κάποια γεγονοτολογία του παρελθόντος. Είναι η μνήμη που κουβαλάει ατόφιο το μέλλον, δίχως απαραίτητα να το προδιαγράφει. Η μνήμη που κυλάει πυρωμένο το αίμα της στη φωνή, μην υπακούοντας στη νεύρωση της οποιασδήποτε κληρονομικότητας. Η προϋπόθεση και η νομή της γλώσσας που σπαργεί στα ποιήματα που με συγκινούν, σ’ αυτή τη ληξιαρχία του ρίγους, πέρα από τους αιώνες. Το δέντρο που διαπερνά τα νερά και τα χώματα τόσο του επάνω όσο και του κάτω κόσμου, ενώνοντάς τους αξεδιάλυτα. Βλέμματα λοξά και γέλια γάργαρα, μέσα στο φως του επόμενου πένθους. Ο έρωτας μιας άγνωστης Ελλάδας που ακόμα έρχεται, σ’ έναν κόσμο δίχως μίση. Της λευτεριάς η ασυγχώρητη νιότη. Η αγέραστη μήτις.
Ιδού λοιπόν τα υλικά μου.
Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίμα στην Εγνατία και φωνές
πέρ’ απ’ τη θάλασσα φερμένες
Αγίου Δημητρίου και Ναυαρίνου
Άνω Πόλη και Καμάρα
η νύχτα κερδήθηκε
η νύχτα ξεχάστηκε
πιο πέρα ιερουργούσε
ο Πεντζίκης
*
ΠΡΩΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Πρώτη πατρίδα ο ουρανός
με τόσα σύννεφα ντυμένος
κι ο πληγωμένος ήλιος
καίει ακόμα
και ανάβει
τα πράσινα νερά
Βρισκόμαστε πράγματι
στην αρχή της οράσεως
στην πιο ψηλή κορφή της
Αγναντεύουμε τον Άθωνα
(Θάσος, 15/6/2021)
*
ΜΑΡΙΑ Ή ΑΝΤΙ-ΒΑΒΥΛΩΝΑ (αποσπάσματα)
1.
Στο πρωινό της Αττικής
με την άλλη των ερειπίων τη διαύγεια
δέκα εκατομμύρια μάτια σφύζουν
εκείνο το ανήμερο γαλάζιο ληξιαρχούν
το αδιανόητο
Στο πρωινό της Αττικής
καινούργια ρίχνουν άσφαλτο
χώμα να μη θυμούνται
μην τους μυρίσει θάνατος
στον Άδη τον απάνω
Στο πρωινό της Αττικής
η μοναχή πορτοκαλιά
δεν είσαι
πρόφαση του δέντρου
7.
Είσαι η καιρός που συντρίβει τους χρόνους
η άνεμος
που ρίχνει ρίζα στα νερά
η την κάθε στιγμή παρθενεύοντας
μες στην ώρα του ρίγους
η αμετάφραστη Λευκάδα
Κέρκυρα η παντοτινή
της μίας θάλασσας η έκταση
κάθε καλοκαιριού το κράτος
σήμερα είσαι η αύριο
εδώ είσαι παντού