Ερίνα Χαραλάμπους
οδόφραγμα
(ή tai chi chuan)
Ο κόσμος κατακλύζει το οδόφραγμα – ουρές τα αυτοκίνητα κι οι μνήμες. Επικρατεί καταιγισμός του απρόσμενου: φλας, κάμερες και ηχεία – μία πρωτάκουστη αλληλουχία, μια συγκλονιστική μειοψηφία που τρέχει να περάσει απέναντι. Σοκαρισμένοι οι υπόλοιποι, μπροστά από την οθόνη, να παρακολουθούν το γκρέμισμα του χρόνου∙ διχασμένοι, να πραγματεύονται αντιστάσεις ή φυσική υποταγή στο χώμα. Αυτά διαβάζω και η απόσταση τεράστια και ασφαλής: βρίσκομαι μίλια μακριά∙ έτσι κι αλλιώς, δεν έχω τίποτα απέναντι δικό μου, εκτός από φωτογραφίες σε σχολικά τετράδια και κάτι ιστορίες του παππού, παλιότερες από τις φασαρίες – δεν επιβάλλεται να πάρω θέση κι ούτε πως νοιάζεται κανείς στην αγγλική εξοχή τριγύρω. Σβήνω τον υπολογιστή, μαζεύω τα βιβλία και βγαίνω. Στην έξοδο, με πνίγει ο συμφοιτητής απ’ το Αγρίνιο, «σας πρόλαβαν τα γεγονότα», φωνάζει, κι είναι αυτό, το δεύτερο πληθυντικό, μια φωταψία ταυτότητας, μία γροθιά αποκάλυψης, ένας ορίζοντας συνένωσης του τόπου – και πάντα εγώ οδυνηρά απούσα.
Από την ανέκδοτη συλλογή μικρών πεζών Ιδιαίτερα Μαθήματα (ή Αίσθηση Πραγμάτων)