Γιώργος Χριστοδουλίδης
Τώρα μπορώ να γράψω αυτό το ποίημα
Στον Πατέρα
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα
αν σε έπαιρνε μια βόμβα στον Πενταδάκτυλο
μια ριπή στο Βουφαβέντο
αν έπεφτες σε ενέδρα
στα προάστια της Κερύνειας
ή αν κατέρρεες από εξάντληση
επιστρέφοντας
μέσα από αλλεπάλληλα επιστρώματα πολέμου
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα
αν κατάφερνες να αποδράσεις από επίμαχες χρονολογίες
να εξαφανιστείς στο επέκεινα
όσους τους έτυχε ονομάστηκαν αγνοούμενοι
και τώρα είναι εντελώς αμφίβολοι και
αμετακίνητοι στις αδιασάφητες εκτάσεις του άζωου
κάποτε τα κόκκαλά τους ανευρίσκονται
κυρίως σπασμένα κρανία και λεκάνες
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα
αν τότε
δηλαδή λίγες μέρες νωρίτερα
ως ένας από τους τέσσερις
γινόσουν μια μικρή ιστορία αίματος
στην Πλατεία Ακροπόλεως
ο πυροβολητής-φάντασμα είναι ακόμα κρυμμένος
στην πολυκατοικία απέναντι
είναι
ο ασύλληπτος δολοφόνος που κυκλοφορεί τις νύχτες
στην παλιά αγορά
Ό,τι δεν συνέβη τότε που οι πιθανότητες έμοιαζαν αήττητες
αποφασίστηκε να γίνει τούτο τον Απρίλιο του 2024
μέσα στο αυτοκίνητό σου
αδιανόητα βιαστικά στον μοναχικό σου θάνατο
ένα όργανο σταμάτησε
κι ύστερα το ένα μετά το άλλο τα υπόλοιπα
έτσι τώρα μπορώ
ξεσκαλίζοντας σωρούς ζωής πενήντα χρόνων
αποτινάσσοντας αναμνήσεις γλίσχρες
να βρίσκω λόγια
γι’ αυτό το ποίημα