Βιότοπος Πολιτισμού
Επιμέλεια: Αγγελική Πεχλιβάνη και Σοφία Κολοτούρου
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου καθώς τακτοποιούσα τα βινύλια και τα βιβλία μου, σκεφτόμουν επίμονα τον Δήμητρα Φύσσα, ο οποίος τους δυο τελευταίους μήνες ξεπουλούσε –σχεδόν χάριζε– βιβλία και δίσκους. Δύο μέρες πριν, στις 23 Φεβρουαρίου τα ξημερώματα, είχε πεθάνει αιφνίδια προκαλώντας μας μεγάλη λύπη.
Τον είχα γνωρίσει το περασμένο καλοκαίρι. Μας σύστησε ο Πέτρος Μιχάλης των εκδοσεων ΑΩ, –πού αλλού;– στο σκακιστικό καφενείο· δεν τον ήξερα μολονότι εκείνος ήξερε και τους τίτλους των βιβλίων μου. Ντράπηκα πολύ. “Μη στεναχωριέστε, έχετε καιρό να με μάθετε”, μου είπε με αβρότητα. Έκτοτε είχαμε επικοινωνία μέσω fb και μηνυμάτων. Δυο-τρεις μέρες πριν “αναχωρήσει”, είχαμε κλείσει ραντεβού να πάω να δω τα βινύλιά του. Δεν πρόλαβα.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήρθε μήνυμα από τη Σοφία Κολοτούρου.
“Να κάνουμε κάτι για τον Φύσσα, έναν λόγο να πούμε για αυτόν τον άνθρωπο, τον τόσο καλό, μια εκδήλωση μνήμης, ενα μικρό αφιέρωμα, κάτι…”. Ήταν παράξενη η σύμπτωση, σαν ο Δημήτρης Φύσσας να καθοδηγούσε τις σκέψεις μας.
Δέχτηκα αμέσως.
Σήμερα, 40 περίπου ημέρες μετά την αποδημία του, παρουσιάζουμε αυτό το μικρό, σχεδόν αυτοσχέδιο, αλλά από καρδιάς αφιέρωμα.
Ευχαριστούμε πολύ όλους όσοι με αγάπη περισσή συμμετείχαν.
Αγγελική Πεχλιβάνη
ΑΝΝΥ ΝΟΥΝΕΣΗ – ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΥΣΣΑ
Ένα μήνυμα στο messanger έλεγε :
Θέλω να γνωρίσω τον άνθρωπο που έγραψε για την γενοκτονία των Αρμενίων χωρίς ρατσισμό.
Ήπιαμε καφέ στο Πανελλήνιο.
“Αν θέλεις και δεύτερο, θα τον πληρώσεις εκεί”, είπε δείχνοντας μου που.
Υπάρχει μια λέξη στα Γαλλικά, “complicité”.
Είναι αυτό που συνέβη, δεν μεταφράζεται.
Τα λόγια του ήταν λίγα, τα δικά μου πολλά.
Τώρα δεν έχω λόγια.
