Scroll Top

Μικρό αφιέρωμα μνήμης στον Δημήτρη Φύσσα | Συνέντευξη του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, δημοσιογράφου, συγγραφέα, μεταφραστή και εκδότη του περιοδικού Στέπα.

Επιμέλεια: Αγγελική Πεχλιβάνη και Σοφία Κολοτούρου

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου καθώς τακτοποιούσα τα βινύλια και τα βιβλία μου, σκεφτόμουν επίμονα τον Δήμητρα Φύσσα, ο οποίος τους δυο τελευταίους μήνες ξεπουλούσε  σχεδόν χάριζε βιβλία και δίσκους. Δύο μέρες πριν, στις 23 Φεβρουαρίου τα ξημερώματα, είχε πεθάνει αιφνίδια προκαλώντας μας μεγάλη λύπη.

Τον είχα γνωρίσει το περασμένο καλοκαίρι. Μας σύστησε ο Πέτρος Μιχάλης των εκδοσεων ΑΩ, πού αλλού; στο σκακιστικό καφενείο· δεν τον ήξερα μολονότι εκείνος ήξερε και τους τίτλους των βιβλίων μου. Ντράπηκα πολύ. “Μη στεναχωριέστε, έχετε καιρό να με μάθετε”, μου είπε με αβρότητα. Έκτοτε είχαμε επικοινωνία μέσω fb και μηνυμάτων. Δυο-τρεις μέρες πριν “αναχωρήσει”, είχαμε κλείσει ραντεβού να πάω να δω τα βινύλιά του. Δεν πρόλαβα.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήρθε μήνυμα από τη Σοφία Κολοτούρου.
“Να κάνουμε κάτι για τον Φύσσα, έναν λόγο να πούμε για αυτόν τον άνθρωπο, τον τόσο καλό, μια εκδήλωση μνήμης, ενα μικρό αφιέρωμα, κάτι…”. Ήταν παράξενη η σύμπτωση, σαν ο Δημήτρης Φύσσας να καθοδηγούσε τις σκέψεις μας.

Δέχτηκα αμέσως.

Σήμερα, 40 περίπου ημέρες μετά την αποδημία του, παρουσιάζουμε αυτό το μικρό, σχεδόν αυτοσχέδιο, αλλά από καρδιάς αφιέρωμα.

Ευχαριστούμε πολύ όλους όσοι με αγάπη περισσή συμμετείχαν. 

Αγγελική  Πεχλιβάνη

Συνέντευξη του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, δημοσιογράφου, συγγραφέα, μεταφραστή και εκδότη του περιοδικού Στέπα.

“Με τον Μήτσο δουλεύαμε μαζί στον 9.84. Χρόνια. Η εκπομπή του Αθήνα το φελέκι μου, άφησε εποχή. Σπουδαίος ραδιοφωνατζής, ερχόταν πάντα καλά προετοιμασμένος, ποτέ δεν “ξεπέταγε” τα θεματά του. Με εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας. Συχνά όρθιοι στους διαδρόμους του σταθμού κάναμε μακρές συζητήσεις για πολιτική και λογοτεχνία. Ανταλλάσσαμε βιβλία. Ήταν σκωπτικός και περιπαικτικός αναφορικά με τις λογοτεχνικές παρέες, πίστευε πως η λογοτεχνική αγορά ήταν ένα Cllosseum, δεν άξιζε να μπεις. Μου θύμιζε τον Λορεντζάτο, που είχα γνωρίσει πριν χρόνια. Δεν ήταν κάπου ενταγμένος, ήταν αυθύπαρκτος. Ευπατρίδης. Ένας αστός flanuer της Αθήνας. Με το ποδήλατο του γύριζε τα αγαπημένα του στέκια. Καλός γιος και καλός πατέρας, αλλωστε αυτά πάνε μαζί. Μου έβαζε τις φωνές γιατί κάπνιζα. Εγκρατής, λιτοδίαιτος. Καλός άνθρωπος. Δεν πρόλαβε να πάρει σύνταξη. Ήταν πλήγμα ο θάνατος του, για όλους. Η γενιά μου, η γενιά του ’80, άρχισε να αναχωρεί.

Βιογραφικό Αγγελική Πεχλιβάνη

Βιογραφικό Σοφία Κολοτούρου