ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Τώρα που δε δουλεύουν πια οι ταχυδρόμοι
ψάχνω απεγνωσμένα έναν φάκελο
να σού στείλω όσα δεν είπα.
Γράφω ατέλειωτα
τα ρ τα σ τα ω
όσα δεν πρόλαβα
όσα σταμάτησαν μισά
γυρεύοντας πάλι μιαν αρχή
να ξεγελά το τέλος.
Σαλιώνω το ποίημα το μισό
το κλείνω το σφραγίζω
και γράφω καλλιγραφικά
ένα όνομα.
Που εσύ δεν θα διαβάσεις.
Τον δρόμο εκείνο.
Που κανείς ποτέ πια
δεν θα βρει.
THE LETTER
Desperate I’m looking for an envelope
with no postman to deliver
all that I left unsaid.
Endlessly, I write
from a to z
everything left behind
everything left unfinished,
looking again for a start
with no end.
I put the half-poem inside
seal the envelope
and write in pretty letters
a name.
For a letter that won’t be read
down the road that none will find
ever again.