ΔΥΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ
-Εγώ κυρίως γράφω το πραγματικό.
Γι’ αυτό γνωρίζω κάθε θέση.
Όταν κάποια στιγμή το αγριόχορτο φυτρώσει ανάμεσα στις λέξεις
το ξεριζώνω.
Δεν έχω χρόνο για παράδοξα,
η τέχνη είναι θρίαμβος
όπως και η ζωή.
-Δεν ξέρω τι ήθελα να πω μέσα στο ποίημα.
Γράφω και χάνω τα καθαρά γυαλιά μου, τον χώρο και τον χρόνο.
Η λέξη μία ήττα.
Όταν τελειώσει την κοιτάω
βράχος ηλεκτροφόρος
νιώθω όλον του τον όγκο
βλέπω το βύθισμα του στο σκοτάδι.
Κι έπειτα τίποτα,
μόνο υγρασία του νεκρού ή του ερωτευμένου.