Με βρίσκει η ποίηση
Συναντιόμαστε
βουλιάζουμε στους καφέδες μας
συζητάμε
μου χαρίζεις τσιγάρα λέξεις σιωπές
μύθους εραστές δάση
μου συστήνεις πλήκτρα
καθρέπτες παφλασμούς
μαγειρεύουμε μαζί βραδινό
κολυμπάμε στην λίμνη
μαζεύουμε τα πρώτα άγρια σπαράγγια
στις αρχές της Άνοιξης
τσακωνόμαστε
με πληγώνεις —ξεχειλίζω από οργή
γράφω με τις λυσσασμένες οπλές μου
(πόσο ζηλεύω τα ποιήματα που έχουν αίμα)
ευτυχώς δεν μ´ εγκαταλείπεις
στο τέλος
ζυγίζεις επάνω μου τα φτερά σου
μ´ εκείνον τον ωραίο κρότο ονείρων.