ΠΑΡΑ-ΓΡΑΦΗ
Ποιητή,
Πώς κόβεις κεφάλια στίχων χωρίς να βουτάς την άρπην σου στα ουρλιαχτά της Μέδουσας γοργόνας; Kι ύστερα Πήγασο ανεγείρεις χωρίς Περσέα με φτερωτό φαλλό που χλιμιντράει στ’ απόκρυφα της Ίριδας-Μαρίνας; Αλήθεια, ποια παραζάλη λάθεψε τον τόπο που καθρέφτισε το βλέμμα των ρωγμών σου;
Iδού! σου είπαν
Κόψε, κάψε, κέρωσε
Το ατόπημα της προσδοκίας
Στον τόπο της οπής του
Ρούφα τη λέξη στον σπασμό της
Αλλιώς θα ’χεις λαθέψει στους οργασμούς του τρόπου και του ανθρώπου – Όσο κι αν λες πως «αγαπώ», δεν θα ’σαι πλέον ποιητής, μα χαρτοπόλεμος της ήττας μπρος από Μούσες στα κλαρίνα
Πάντοτε μερακλής και με φιστίκια-πανοπλία!