Βιότοπος Πολιτισμού
Επιμέλεια Αφιερώματος | Αγγελική Πεχλιβάνη
Εν όψει της ημέρας Ποίησης, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, προσκαλέσαμε ποιητές και ποιήτριες να συμμετάσχουν στη αφιερωματική αυτή γιορτή μ’ ένα ποίημά τους Ποιητικής. Όλοι ανταποκρίθηκαν άμεσα, χωρίς πόζες και ακκισμούς, αποδεικνύοντας εμπράκτως, αφενός ότι η ποίηση είναι αντανακλαστική λειτουργία, κάτι σαν διαφοροποιημένη ανάσα, αφετέρου ότι ο αγώνας με τη γλώσσα και η επίπονη αναμέτρηση με τις λέξεις, μάς κάνουν πιο απλούς και, ίσως, καλύτερους ανθρώπους. Κάποιοι, ήδη, σηκώνουν το φρύδι ειρωνικά, διερωτώμενοι “ποιος ασχολείται σήμερα με την ποίηση, τους ποιητές και τις γιορτές τους;” Σας διαβεβαιώνουμε πως είμαστε πολλοί και θα γίνουμε περισσότεροι. Μπορεί να είμαστε λιγότεροι από τους φίλους του μπάσκετ, είμαστε όμως περισσότεροι από τους φίλους του γκολφ.
Τους συμμετέχοντες αλλά και τους αναγνώστες,
ευχαριστούμε από καρδιάς.
Αγγελική Πεχλιβάνη
Αλέξανδρος Νικόλαος Όμηρος
…έφυγα πλήρης
Χωρίς κουπαστή,
Ένα χλωρό κλαρί ελιάς
Χρησίμευε
Για σχεδία…
Λευκόχρυσος ιστός αράχνες
Με ετύλιγε
Πιο καλά κι από τη ντροπή
Να είμαι ο εαυτός μου
Δίχως ενοχή,
Μεγάλη δόξα…
Τώρα αποπλέω…
Πλησίστιος…
Περνώ αντίπερα
Δίχως να φοβάμαι.
Απλός, λιτός
Ο βίος
Μιάς μοναχικής στιγμής
Πάνω στο αλάτι
Τού δελφινιού
Που καθρεφτίστηκε
Στα μάτια
Τα αποστερημένα
Δάκρυ.
Στεγνή η ψυχή
Στον αφρό θα φρυχθεί
Χαιρετώντας τον ήλιο
Που θα την κατακάψει.
