Βιότοπος Πολιτισμού
Επιμέλεια Αφιερώματος | Αγγελική Πεχλιβάνη
Εν όψει της ημέρας Ποίησης, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, προσκαλέσαμε ποιητές και ποιήτριες να συμμετάσχουν στη αφιερωματική αυτή γιορτή μ’ ένα ποίημά τους Ποιητικής. Όλοι ανταποκρίθηκαν άμεσα, χωρίς πόζες και ακκισμούς, αποδεικνύοντας εμπράκτως, αφενός ότι η ποίηση είναι αντανακλαστική λειτουργία, κάτι σαν διαφοροποιημένη ανάσα, αφετέρου ότι ο αγώνας με τη γλώσσα και η επίπονη αναμέτρηση με τις λέξεις, μάς κάνουν πιο απλούς και, ίσως, καλύτερους ανθρώπους. Κάποιοι, ήδη, σηκώνουν το φρύδι ειρωνικά, διερωτώμενοι “ποιος ασχολείται σήμερα με την ποίηση, τους ποιητές και τις γιορτές τους;” Σας διαβεβαιώνουμε πως είμαστε πολλοί και θα γίνουμε περισσότεροι. Μπορεί να είμαστε λιγότεροι από τους φίλους του μπάσκετ, είμαστε όμως περισσότεροι από τους φίλους του γκολφ.
Τους συμμετέχοντες αλλά και τους αναγνώστες,
ευχαριστούμε από καρδιάς.
Αγγελική Πεχλιβάνη
Ακροθαλασσιά λέξεων στην τέχνη της ρητορικής
Πάντα κάτι τραβά το σώμα της
στη θάλασσα.
Τα βότσαλα αντηχούν
κι αυτό σαν μάσκα, σαν δέρμα
νεογέννητου απαλό αποτραβιέται.
Οι λέξεις της παγωμένοι ιστοί
στις κλειδώσεις των βράχων.
Τις βρίσκουν οι παλαιές
και τις φυλάνε με ό, τι σχετικό
με τη βαφική.
Αυτή είναι εκεί. Στη σπηλιά.
Ακούει τα ναυτικά παραγγέλματα,
τα όργανα της φιλαρμονικής και τον φλοίσβο.
Ευλύγιστη οιακίστρια που μαθαίνει
να κρύβεται.
Είναι υγρή παλέτα τα νέφη.
Όμως αρκούν.
