ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ…
Η μαγεία κρύβεται σε λέξεις που φυτρώνουνε στα χέρσα, ανάμεσα σε ζιζάνια και φρύγανα, προσανάμματα για τους δύσκολους χειμώνες. Όμως ρεμβάζοντας τη θάλασσα έρχεται από μακριά η σκέψη πως τα εύφλεκτα υλικά της αμμουδιάς κάποτε ζούσαν στις στεριές, κάτω από δέντρα βαθύρριζα. Ή ήταν τα ίδια.
Ο νόστος δένει τους χρόνους και ορίζει τις πρόνοιες.
Τότε οι ποιητές αδειάζουν το τελευταίο κρασί μη πάει χαμένη η σταγόνα, φορτώνονται τα σύνεργα κι επιστρέφουν όσο η νύχτα διαρκεί για μιαν ακόμα σύμβαση, για μια συναλλαγή ακόμη με το αδύνατο. Εκπεπτωκότες άγγελοι, απόβλητοι απ’ το θαύμα.
Ώσπου να φτάσει το ξημέρωμα συνορεύουν, ύστερα τρυπώνουν στη βιοτή και θάβουν τις λέξεις. Αυτός ο πόλεμος, δικός τους.
Καθώς ο ήλιος …
παίζει στο ραδιόφωνο ρεμπέτικα, ριγούν τα πουλιά στις γούρνες, άφαντοι οι εκτελεστές. Ποια ομορφιά να δεις σε πόλεις χοηφόρες;
Η μαγεία εφεύρεση παρηγορητική
Με λέξεις στα γραπτά τους στήνουνε ξόβεργες διαρκώς οι ποιητές.