Βιότοπος Πολιτισμού
Επιμέλεια Αφιερώματος | Αγγελική Πεχλιβάνη
Εν όψει της ημέρας Ποίησης, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, προσκαλέσαμε ποιητές και ποιήτριες να συμμετάσχουν στη αφιερωματική αυτή γιορτή μ’ ένα ποίημά τους Ποιητικής. Όλοι ανταποκρίθηκαν άμεσα, χωρίς πόζες και ακκισμούς, αποδεικνύοντας εμπράκτως, αφενός ότι η ποίηση είναι αντανακλαστική λειτουργία, κάτι σαν διαφοροποιημένη ανάσα, αφετέρου ότι ο αγώνας με τη γλώσσα και η επίπονη αναμέτρηση με τις λέξεις, μάς κάνουν πιο απλούς και, ίσως, καλύτερους ανθρώπους. Κάποιοι, ήδη, σηκώνουν το φρύδι ειρωνικά, διερωτώμενοι “ποιος ασχολείται σήμερα με την ποίηση, τους ποιητές και τις γιορτές τους;” Σας διαβεβαιώνουμε πως είμαστε πολλοί και θα γίνουμε περισσότεροι. Μπορεί να είμαστε λιγότεροι από τους φίλους του μπάσκετ, είμαστε όμως περισσότεροι από τους φίλους του γκολφ.
Τους συμμετέχοντες αλλά και τους αναγνώστες,
ευχαριστούμε από καρδιάς.
Αγγελική Πεχλιβάνη
Π Ο Ν Ο Σ
Εικόνες του ήλιοβασιλέματος
λέξεις και χρώματα,
κερί που μέσα μου σιγοκαίει,
της ποίησης πουλί διστακτικό,
Αυτό το σύννεφο
που ακούμπησε πάνω στο δέντρο,
μπορεί να είναι
ένα ποίημα που δακρύζει
και περιμένει…
Μπορεί να είναι
της πέτρας ο πόνος και του πουλιού
που μοιράζονται μαζί σου,
αχός Ηπειρώτικου μοιρολογιού.
Φως μοναδικό
που ψάχνω και με ψάχνει,
φως που με σιγολιώνει
και τον πόνο μου κάνω τραγούδι
