Έλενα Χουσνή | solve death: η ΑΙ συναντάει τον Αριστοτέλη
…Η ημερομηνία της επίσκεψης της Αποστόλου άνοιγε καινούριους δρόμους. Πλέον η κρίσιμη ψηφίδα είχε βρεθεί. Η επίσκεψη ήταν μετά την αποπομπή του Στάμου από την επιτροπή και λίγες ώρες πριν «σκάσει η βόμβα», όπως είχε πει η κυρία Στέλλα. Πρώτο σημαντικό στοιχείο.
Στην επιφάνεια του υπολογιστή της υπήρχε ακόμη ο φάκελος με την υπόθεση της Αποστόλου. Συνήθως τα ρεπορτάζ που είχαν τελειώσει τα αποθήκευε αλλού. Της Αποστόλου, όμως, δεν τον είχε μετακινήσει ακόμη. Θεωρούσε την υπόθεση ανοιχτή. Σημείωσε να ρωτήσει τον Φωκίωνα αν είχε προκύψει τίποτε νεότερο στην έρευνα της Αστυνομίας. Έπειτα ανέτρεξε στα στοιχεία που είχε καταγράψει, για να θυμηθεί λεπτομέρειες. Ο Καραμπέ-τσος εξάλλου της είχε ζητήσει να φτιάξει και για την Αποστόλου ένα κείμενο με τις απόψεις της, ως αντίποδα των όσων πίστευε ο Στάμου.
Ξεκίνησε από το βιογραφικό της το οποίο είχε σχεδόν αποστηθίσει.
Κάτοχος πτυχίου computer science από το Harvard. Μεταπτυχιακό στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Δεύτερο μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Συμμετείχε στο Δ.Σ. εταιρειών τεχνολογίας, κυρίως στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης και της βιοτεχνολογίας στη Silicon Valley. Μέλος πολλών επιτροπών, διακρίσεις για τη συνεισφορά της στην έρευνα ιδιαίτερα στον τομέα των δεδομένων. Μέλος μη κερδοσκοπικών οργανισμών που ασχολούνταν με την προώθηση πειραματικών εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης στον τομέα της υγείας. Ένα βιογραφικό εξαιρετικό.
Η παρουσία της στην επιτροπή της κυβέρνησης είχε χαιρετιστεί με ενθουσιασμό από γνώστες του χώρου. Κάποιοι είχαν πει ότι θα έπρεπε δικαιωματικά, παρά το νεαρό της ηλικίας της, να οριστεί πρόεδρος. Βέβαια ο πρόεδρος που είχε επιλεγεί είχε εξίσου σημαντικό βιογραφικό. Ήταν συνταξιούχος και ίσως αυτό να βάρυνε στην επιλογή του.
Πάντα απορούσε πώς η Αποστόλου μπορούσε να συνδυάζει τόσες πολλές ιδιότητες. Η συμμετοχή στην επιτροπή ήταν ένα μικρό κομμάτι των δραστηριοτήτων της. Ο χρόνος της μοιραζόταν ανάμεσα στις εταιρείες με τις οποίες ασχολούνταν στην Καλιφόρνια, την ερευνητική της δράση, ταξίδια σε όλο τον κόσμο, συνεχείς διαλέξεις σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα, συχνή αρθρογραφία σε επιστημονικά περιοδικά και βέβαια πολλές εμφανίσεις στα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα.
Αναζήτησε εισηγήσεις της επιτροπής που είχαν δημοσιοποιηθεί και δεν τις είχε πάρει είδηση. Δεν ήταν στα καθήκοντά της ούτε όμως και την ενδιέφεραν προσωπικά. Πράγμα για το οποίο ο Φωκίωνας Μυτούσης συχνά την επιτιμούσε αποκαλώντας την κοροϊδευτικά Νεάντερταλ. Δεν βρήκε τίποτε περισσότερο από αυτά που ήδη γνώριζε.
Η Αποστόλου ήταν σθεναρή υπέρμαχος της εφαρμογής προγραμμάτων Τεχνητής Νοημοσύνης σε κυβερνητικές πολιτικές. Οι προτάσεις, τουλάχιστον αυτές που είχαν δημοσιοποιηθεί, αφορούσαν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τη δημιουργία ψηφιακής ταυτότητας πολίτη, αλλά και τις προσλήψεις. Αυτό το τελευταίο είχε μπει στις καλένδες λόγω των πολύ ισχυρών αντιδράσεων που είχε προκαλέσει η εισήγηση ακόμα και εντός της κυβέρνησης. Είχε βγει, λοιπόν, από την ατζέντα. Το ίδιο είχε συμβεί και με την ψηφιακή ταυτότητα πολίτη. Σημείωσε να δει τι είχε πει για το θέμα ο Στάμου. Θυμόταν αμυδρά ότι είχε εναντιωθεί με πάθος. Ο Φωκίωνας θα μπορούσε να τη διαφωτίσει. Όμως αυτήν τη στιγμή έπρεπε να κάνει ό,τι μπορεί μόνη της.
Συνέχισε με τον φάκελο της Αποστόλου. Στις πρώτες δηλώσεις της είχε σταθεί από επικριτική έως οριακά χλευαστική απέναντι σε όσους είχαν διατυπώσει επιφυλάξεις ή είχαν αμφισβητήσει όσα υπερασπιζόταν.
Στα επιχειρήματα όσων διαφωνούσαν μαζί της, αντέτασσε την κλασική κατηγορία της τεχνοφοβίας και της οπισθοδρομικότητας χαρακτηρίζοντάς τους Λουδίτες. Την πρώτη φορά που άκουσε τον όρο η Νάνσυ θεώρησε ότι ο Λουδισμός ήταν κάποιος όρος της ψηφιακής πραγματικότητας. Γέλασε με τον εαυτό της όταν ψάχνοντας ανακάλυψε ότι αφορούσε τους εργάτες που την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης έσπαγαν τις μηχανές τις οποίες κατηγορούσαν ότι τους έπαιρναν τις δουλειές.
Οι Νέο-Λουδίτες, όπως τους αποκαλούσε η Αποστόλου ήταν όσοι στρέφονταν εναντίον της Τεχνητής Νοημοσύνης, με μόνο επιχείρημα την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Η Αποστόλου απαντούσε πως για κάθε θέση εργασίας που θα χαθεί, θα δημιουργηθούν πολύ περισσότερες καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη θα παράξει πλούτο και αυτός θα επενδυθεί και πάλι στην αγορά εργασίας. Η μόνη δυσκολία θα είναι, έλεγε, μια μεταβατική περίοδος για την οποία όμως είχαν ήδη προτείνει συγκεκριμένες παρεμβάσεις στην κυβέρνηση. Ποτέ δεν αποσαφήνισε ποιες ήταν αυτές οι παρεμβάσεις και όταν πιεζόταν απαντούσε ότι ακόμη όλα βρίσκονταν σε διερευνητικό στάδιο.
Θυμήθηκε την επιμονή της Αποστόλου να μιλά για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και «την ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο και την Ιστορία να φανούμε αντάξιοι των μεγάλων προκλήσεων της εποχής μας». Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η κυβερνητική επιτροπή είχε την Αποστόλου ως μοναδική σχεδόν εκπρόσωπο σε πάνελ, ενημερώσεις κυβερνητικών στελεχών ή επιτροπών της Βουλής, στους διαξιφισμούς με τα συνδικάτα, ακόμη και στον αντίλογο σε επιστήμονες που έθεταν θέματα ηθικής, πνευματικών δικαιωμάτων, κοινωνικής μέριμνας και δικαιοσύνης, ανεξέλεγκτου της πληροφορίας και επεξεργασίας των δεδομένων.
Η «ψηφιακή αμαζόνα», όπως την αποκαλούσαν, απαντούσε με ένα οπλοστάσιο επιχειρημάτων, τα μισά εκ των οποίων μόνο οι μυημένοι μπορούσαν να κατανοήσουν, φέρνοντας αμηχανία στους συντονιστές των τηλεοπτικών πάνελ που ήταν ανίκανοι να διαχειριστούν μια συζήτηση για πράγματα που δεν γνώριζαν. Αυτό εξάλλου ήταν και το μεγάλο πρόβλημα. Ότι οι θεατές ή ακροατές, είτε συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν με τις απόψεις της Αποστόλου, δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να κατανοήσουν ούτε όσα πρότεινε ούτε όσα απέρριπτε. Μετά το πρώτο διάστημα που οι τοποθετήσεις της έμεναν αναπάντητες και τα σχόλια ήταν ως επί το πλείστον κολακευτικά για τις γνώσεις της, το πλούσιο βιογραφικό της και την τύχη της Ελλάδας να επαναπατρίζονται επιστήμονες που είχαν διακριθεί στο εξωτερικό, άρχισαν να διατυπώνονται οι πρώτες αντιρρήσεις που βαθμιαία κλιμακώθηκαν για να φτάσουν σε συχνές επιθέσεις εναντίον της και πολλές φορές και εναντίον της επιτροπής.
….Ήταν Σάββατο 27 Νοεμβρίου. Το θυμάται πολύ καλά. Είχε μόλις γυρίσει από την οικογένειά της με την οποία είχε περάσει λίγες μέρες ανάπαυλας. Εκείνο το πρωί είχε επιλέξει να μείνει σπίτι της. Έβρεχε καταρρακτωδώς και είχε κρύο. Η Νάνσυ είχε κουρνιάσει στον καναπέ της με μια απαλή κουβέρτα που της είχε κάνει δώρο η ανιψιά της, αποφασισμένη να τεμπελιάσει διαβάζοντας και μιλώντας με φίλους. Η άδειά της τελείωνε και είχε σκοπό να την απολαύσει όσο μπορούσε.
Ο συνάδελφός της στο site, ο Αλέξανδρος, ήταν αυτός που την ειδοποίησε. Ήταν βάρδια στο αστυνομικό, ο τελευταίος που είχε απομείνει αφού πλέον η ροή ειδήσεων είχε αυτοματοποιηθεί από εφαρμογή Τεχνητής Νοημοσύνης που μετέτρεπε τα δελτία τύπου των επίσημων φορέων σε μορφή ρεπορτάζ αφαιρώντας λογότυπα και περιττά στοιχεία και μετατρέποντας το κείμενο σε πλάγιο λόγο. Ωστόσο μερικές αδυναμίες της εφαρμογής επέβαλαν την ύπαρξη κάποιου που θα τσέκαρε τα κείμενα στα γρήγορα για τυχόν ανωμαλίες. Σε λίγο καιρό θα εξέλιπε εντελώς η ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης. Για λίγο καιρό ακόμη ο Αλέξανδρος θα είχε αντικείμενο, μέχρι την οριστική κατάργηση της δουλειάς του.