Δι’ ασήμαντον αφορμή
Παραιτήθηκε μια μέρα του Αυγούστου που έπαιρνε φωτιά το σύμπαν όλο. Από το πρωί δεν την χωρούσε ο τόπος. Ο καύσωνας της στραγγάλιζε πνευμόνια, κεφάλι, μάτια. Το μόνο που άντεχε να κάνει ήταν να συντάξει την επιστολή της παραίτησης από την εργασία της. Χωρίς να προειδοποιήσει κανένα από την οικογένειά της. [Αργότερα, θα της καταλόγιζαν ότι το έκανε «δι’ ασήμαντον αφορμή»].
Μόλις έβαλε την υπογραφή της, επέστρεψε η ανάσα στη θέση της, πέταξε στον ουρανό ο πονοκέφαλος. Δηλαδή, αυτό χρειαζόταν τελικά για να αλλάξει ρότα η όρασή της που θόλωνε συνεχώς τελευταία; Πού να φανταστεί ότι μια τελεία και μια παύλα θα έπαιρναν πάνω τους την ευθύνη της ίασής της από κούνιας. Δύο σημεία στίξης είναι γεμάτα αυτοπεποίθηση που δεν αφήνουν αποσιωπητικά στο πέρασμα τους, που δίνουν το ελεύθερο στην α-ταξία να σηκώσει χωρίς ενοχές το -α- το στερητικό σαν λάβαρο της επ-ανάστασης.
ΥΓ. Τα δύο σημεία στίξης τα φύλαγε, έκτοτε, μαζί με τα τιμαλφή.
ΥΓ. Το μόνο που την ενοχλούσε ήταν ότι σκόνταφτε κάθε μήνα στην «τάξη» που περιείχε η σύνταξή της.