Κάθε Απρίλη, δε γίνεται να μην αναφέρεις το «Έστεισ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη», του Δ. ΣΟΛΩΜΟΥ.
Αυτή τη φορά έρχονται στο culture book 7+1 με εικόνες από τον Απρίλη οι ποιητές: Γιάννης Γέρος, Γρηγόρης Γιοβάνης, Βαγγέλης Ζαφειράτης, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Νικολέτα Κατσιδήμα, Κώστας Λιννός, Σωτήρης Σαράκης, Γιάννης Στεφανάκις.
Επιμέλεια: Νίκος Κατσαλίδας
Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Χύνονται μες την άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Και πέρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
Κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Εξ’ αναβρύζει κι η ζωή σ’ γη, σ’ ουρανό σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητό ‘ναι κι άσπρο,
Ακίνητ’ όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ’ ως τον πάτο,
Με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ‘χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροίσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ‘δες`
Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Ούδ’ όσο καν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη μες το φως του.
Katsushika Hokusai | Kingfisher with Iris and Pinks, 1832
Γιάννης Γέρος
ΣΤΙΓΜΕΣ
Ήρθε στα κεραμίδια μας
στα σπάργανα της μέλισσας.
Ήπιε αφρόγαλα απορίας
σε βασιλικό πολτό λιωμένο.
Ρούφηξε μέλι θυμαριού
στ’ Απρίλη τα ψηλώματα.
Μοσχοβολούνε οι βραδιές
αμπέλι και φασκόμηλο.
Ο έρωτας του φεγγαριού
βράδιαζε τον Απρίλη.
Κι εμείς τα όμορφα μωρά
γεννούσαμε το Μάη.
Hiroshige | Moon swallows and peach blossoms,1850
Γρηγόρης Γιοβάνης
ΑΠΡΙΛΗΣ
Ήρθαν τα χελιδόνια και γύρισαν τη σελίδα
του ημερολογίου,
τα κρίνα άνοιξαν τα λευκά τους φτερά για να μοιάσουν
στους αγγέλους του κυρίου,
τα δέντρα λυγίζουν και δείχνουν τα λουλούδια τους
ταπεινά,
το φως του ήλιου ζεσταίνει τις πεδιάδες, τις καρδιές,
τα χθεσινά,
οι κερασιές τα βράδια ανάβουν τα κεριά, κι ο κήπος
μοιάζει πολυέλαιος αναμμένος,
βγαίνουν κι οι πυγολαμπίδες με τα φανάρια στα χέρια,
…είμαι ερωτευμένος!
Katsushika Hokusai | Bullfinch and Weeping Cherry, 1834
Βαγγέλης Ζαφειράτης
ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΙΒΑΔΙ
Δεν μιλούσε…
Την είδα
να βλέπει σιωπηλή
το βάλς των λουλουδιών
στο πράσινο λιβάδι,
του Απρίλη
τις μεθυσμένες παπαρούνες.
Το χέρι της μετέωρο,
προς τις γυμνές
παρθένες μαργαρίτες.
Κοιτούσε πέρα, σιωπηλή…
Τα μόνα που μιλούσαν,
τα χρώματα
στο πρόσωπό της.
Hiroshige | Plum blossom and bush warbler, 1838
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
ΤΟΥ ΛΥΠΗΜΕΝΟΥ
Άνθη κροκάτα του σπάρτου
μοσχοβολούν, έξω απ’ το ποίημα
Ό,τι κι αν γράφει, αδιάκοπα
μαύρο ρόδο ανθίζει στο χαρτί
Μικρούλα άνοιξη, μελαγχολική,
πλημμυρίζει το ποίημα,
Πικρός, πικρότατος, Απρίλης,
αγκάθι στη φλέβα της θλίψης του
Katsushika Hokusai | Hibiscus and Sparrow, 1830
Νικολέτα Κατσιδήμα
ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Ανήμερα της χάρης τ’ Αη-Γιωργιού
στον πλάτανο στη μέση του χωριού
ζουρνάδες γλυκοπίπιζες νταούλια.
Νευρώδεις ήχοι και εκστατικοί
κεράσματα χοροί άγιο κρασί
στ’ αλογατάρη Απρίλη τα καπούλια.
Και σα βαρέσαν τα όργανα αργά
το ” Άηντε να χαμηλώναν τα βουνά”
παραγγελιά της Λένης στην ορχήστρα
στου τσάμικου τον κύκλο τον βαρύ
αψύ μπήκε το ζάλο του Φωτή
τ’ αητού με την καρδιά τη λιονταρίσια.
Και είδα σα σε όνειρο θαρρώ,
Άη-Γιώργη μου συγχώρα με γι’ αυτό,
τον Διόνυσο να σέρνει τον χορό.
Kitagawa Utamaro | Rice Locust Red Dragonfly Pinks Chinese Bell Flowers, 1788
Κώστας Λιννός
ΣΥΜΦΩΝΟΝ
Πάνω στον ρεμβασμό ενός Απριλίου ζούμε. Με λιγοστά διάφανα καράβια για
ν’ ακουμπάμε το κεφάλι μας το βράδυ. Με τις καρδιές μας δίπλα-δίπλα σαν
ταπεινές γλάστρες μεγαλωμένες μόνο με ήλιο. Ψάρια αθώρητα τριγυρνάνε στο
βλέμμα μας. Χλοερές πλάτες γυναικών κι απαλά φωνήεντα νερού που δεν
αγγίξανε χείλη. Το ξέρουμε πια: Αγέραστες δάφνες είναι τα χέρια των φίλων.
Άπιαστα για όσους αγνοούν τη γλώσσα των ευτυχισμένων μελισσών. Κοντινά
για μας που ό,τι έχουμε είν’ ένα γυμνό ακρωτήρι που ντύνει το πέλαγος. Το
κάλεσμα ηχεί. Το φως ―σαν ήρωας από κινούμενα σχέδια― εισβάλλει στο
ζωντανό του καθρέφτισμα και σημαίνει: Τα ηλιοτρόπια δεν ξεγελιούνται. Η
δική μας πυξίδα δείχνει πάντα Άνοιξη
Hiroshige | Autumn flowers in front of full moon, 1853
Σωτήρης Σαράκης
Ο ΑΓΕΡΑΣ
Με τον αγέρα η άνοιξη κοντά της σε καλεί.
Με τον αγέρα η άνοιξη κοντά της σε καλεί
βγαίνεις στους δρόμους·
βγαίνεις στους δρόμους, δε γνωρίζεις, δε θυμάσαι
ποιος είν’ αυτός που πάει στην άνοιξη
σε ποιον να μπεις, ποιον να βαδίσεις.
Όμως ο αγέρας επιμένει
κάπου η άνοιξη ευωδιάζει, κάπου
απλώνεται
κάπου έχει Μάρτη δίβουλο, μεθυστικόν
Απρίλη
κι όποιος βαστάξει και τους δυο
φτάνει βαθιά στο Μάη.
Φυσάει ο αγέρας, πώς
φυσάει και σε παιδεύει!
Φυσάει ο αγέρας, απ’ την άνοιξη
έρχεται, σήματα χλωρά
φέρνει μαζί του.
Πίσω να κάμεις δεν μπορείς
πίσω ούτε βήμα.
Πίσω ούτε βήμα, όμως οι δρόμοι
είναι πολλοί κι άδικα ψάχνεις, χάνεσαι
είναι πολλοί, σαν φίδια προχωράνε
γύρω σου μπλέκονται, τυλίγονται
σε πνίγουν
φταίει ο αγέρας, φταίει
αυτός
που σ’ έβγαλε στους δρόμους.
Katsushika Hokusai | Swallow and begonia and strawberry pie, 1834
Γιάννης Στεφανάκις
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΔΕΝΤΡΑ
Δύο δέντρα είμαστε
τ’ Απρίλη δέντρα
στις αντικρινές όχθες ενός ποταμού·
τα νερά του
σμιλεύουν τα βράχια
κι άλλοτε πάλι ήρεμα
τα δικά μας τα φύλα χαϊδεύουν
κι όπως μόνα σε άλλα δέντρα
τον άνεμο καρτερούν
τις άκρες των κλαδιών
να ενώσει· κι αυτά να φιληθούν
Με τον καιρό οι ρίζες κάτω από τα υπόγεια
του ποταμού τα ρεύματα
τα βράχια τρυπούν
κι έρχονται κρυφά να ανταμώσουν
κι είναι τότε που
σφιχτά αγκαλιάζονται
σε μια κρυφή του κόσμου αρμονία