Θα σας μιλήσω για τη συνάντησή μου με τον θρυλικό ζώντα ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Όταν άρχισα να πρωτοδημοσιεύω ποιήματα, δεν τόλμησα να του ταχυδρομήσω τις ποιητικές συλλογές, γιατί ένας συνομήλικος κι ομότεχνός μου είχε λάβει από τον πικρόχολο κορυφαίο ένα λιλιπούτειο μπιλιέτο με μαύρη κορδέλα (σαν ευχαριστήριο για κηδεία)και με ψιλά μικροσκοπικά γράμματα: «Δεν μου άρεσε τίποτα». Ένας άλλος μου επέδειξε με πίκρα ένα παρόμοιο ιδιόχειρο σημείωμα που έγραφε δύο μόνον (ακριβές) λέξεις: «Πολύ αδύνατα». Όταν λοιπόν έβγαλα το πρώτο μου μεγάλο ποίημα με ψευδώνυμο Κωνσταντίνος Αγνώστου από τις εκδόσεις Πλέθρον και τίτλο «Ο ποιητής τού Abdeljebbar», έλαβα μια διθυραμβική πολυσέλιδη επιστολή από τον (συνήθως) κακόλογο και καυστικό Θεσσαλονικιό. Ήταν τόση η έκπληξή μου, που δεν πίστευα στα μάτια μου. Την καταχώνιασα κάπου και τώρα δεν την ευρίσκω. Όμως, επειδή έχω τάξη στο ποιητικό μου χάος, είμαι σίγουρος ότι κάπου θα βρεθεί στην αχανή βιβλιοθήκη μου και τότε θα τη δώσω για δημοσίευση (ελπίζω, εν ζωή του πολυχρονεμένου συντάκτη της!).
Πρόσφατα άρθρα
Advertising
