Παραθέτω μια ιστορία που μου αφηγήθηκε ο Αργύρης Χιόνης λίγο προτού φύγει για πάντα ξαφνικά. Η ιστορία εκείνη γέννησε δύο κείμενα, το δικό του Αποσήμερο ενός φαύνου και τον δικό μου Ξενιστή:
«Ο κ. Χ. ήταν η ενσάρκωση του αναγεννησιακού ιδανικού του Καθολικού Ανθρώπου, αλλά και σπουδαίος Δάσκαλος! Συνεχώς φιλοξενούσε στο αρχοντικό του νέες από την επαρχία. Είχε λοιπόν προσκαλέσει με μεγαθυμία και την Χ., αμέσως μόλις του έστειλε το βιογραφικό της και μιαν ολόσωμη φωτογραφία, όπου ανέπτυσσε όλα τα πνευματικά της ενδιαφέροντα… Διήγεν την τρίτην ημέραν φιλοξενουμένη, όταν την οδήγησε στο Γραφείο του. Την άφησε να ξεφυλλίσει κάποιους πολύτιμους τόμους, ενόσω εκείνος έψαχνε στην απέραντη βιβλιοθήκη του Διαδικτύου.
-Πώς σας φαίνεται αυτό, αγαπητή μου; την ρώτησε βαριανασαίνοντας, καθώς της έδειχνε συμπλέγματα αντρών και γυναικών σε ανόσιες στάσεις.
Έχω δει και καλύτερα, σκέφτηκε αμέσως, αλλά έδιωξε μετά βδελυγμίας την ασεβή σκέψη, προσπαθώντας να εντρυφήσει στις εικόνες που εναλλάσσονταν με ταχύτητα μπροστά στα μάτια της, αναρωτώμενη μήπως επρόκειτο για κάτι ασύλληπτο για την ανολοκλήρωτη παιδεία της, εξ ου και η φριχτή βαριεστημάρα της την ιερή εκείνη ώρα… ενώ άρχισε να σιχτιρίζει χαμηλοφώνως κι αυτόν και την αλαζονική σοφία του και το ανόητο σινάφι του».
Πρόσφατα άρθρα
Advertising
