Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΧΟΥΣ
Ας κάνω ένα like
κι εγώ του εαυτού μου.
Σαν να θόλωσε λίγο
το νερό στη λίμνη.
Σαν να ακούω ξανά
τη φωνή της Ηχούς.
ΠΟΣΑ «ΜΗ ΤΥΧΟΝ»
Σφίγγας αίνιγμα
έλα και σαν μέλισσα
με λύσσα λύσε.
Πόσα «μη τυχόν»
ατυχώς τειχίσανε
αυτή την τύχη;
ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΣΗ
-Ρε συ, Στοχοπροσήλωση
πάλι να μην κοιμάσαι;
Χάθηκε να ‘σουν Όνειρο
και Όραμά μου να ‘σαι;
-Θα ‘θελες να ‘μαι του άπρακτου,
του ανέφικτου Εφιάλτης;
-Κάποτε ήσουν Όνειρο.
Ταυτότητα. Όραμά μου.
Τώρα μονάχα Δράμα μου
κι ατέλειωτη Ευθύνη.
-Τα χρόνια που μας έδεσαν
με πάντρεψαν σιμά σου
και τα προικιά που σου ‘δωσα
οι ώρες μου κοντά σου.
Ναι, κάποτε ήμουν Έρωτας,
Αγάπη έχω γίνει
και αν όλο αυτό αβάσταχτο
δικιά σου η Ευθύνη.
ΟΡΦΕΑ, Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΣΟΥ
-Πέθανα, είπε το όνειρο.
-Μα πώς μιλάς μαζί μου;
-Εκεί που σέρνεις βήματα
χορό ζωής νομίζεις
μα είναι θάνατος που αργεί
βαριέται να σε πάρει.
Και σέρνεσαι νομίζοντας
πως περπατώ μαζί σου
μα σαν με δεις αντίκρυ σου
«Ορφέα, η Ευρυδίκη σου».
ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ
Πληθυντικός ευγενείας.
Σεβάσμιος σε χρόνο ασεβή.
Καλημέρα σας! (σε εσένα μιλώ)
Τόσο νέος για πληθυντικό.
Ενικός αριθμός
-αυτός που φέρνει πιο κοντά-
κι όμως, μέρα τη μέρα
ξεμακραίνει.
Φωτογραφία: Maxim Shumilin