Μεσολόγγι
Πατινάρω σε μια τεράστια παγωμένη επιφάνεια. Μοιάζει με λιμνοθάλασσα. Όλα είναι κατάλευκα εκτός από δυο-τρία φλαμίνγκο που με κοιτούν απορημένα ενώ επιχειρώ ένα διπλό φλιπ. Ινδαλμά μου είναι η Μιράι Ναγκάσου και όνειρό μου το τριπλό άξελ. Προς το παρόν χάνω την ισορροπία μου και σκάω με τη μούρη στον πάγο. Είναι αλμυρός και νόστιμος. Η πληγή στα χείλη μου από το τελευταίο φιλί σου καυτηριάζεται καθώς σέρνομαι στην αλατισμένη επιφάνεια και με βουλιμία την γλείφω. Απέναντί μου ο Τζόρτζ Γκόρντον, 6ος βαρώνος του Μπάιρον, χειροκροτά ενθουσιασμένος νομίζοντας πως η τούμπα μου είναι μια εμπνευσμένη πιρουέτα. Σηκώνομαι και τον πλησιάζω. Φοράει ένα φθαρμένο φωτοστέφανο και βρίσκεται σε στύση. Χαμογελώ σκεπτόμενη τις ευεργετικές ιδιότητες του αλατιού στην ερωτική διάθεση και πως οι επουλωμένες πληγές δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον.
Missolonghi
I ‘m skating on a vast frozen surface. It resembles a lagoon. Everything is snow-white, except for two or three flamingos that look at me in a puzzled way while I attempt a double flip jump. My Idol is Mirai Nagasu and my dream is to land a triple axel. For now, I lose my balance and plunge face-first onto the ice. It is salty and tasty. The wound on my lips from your last kiss is cauterised as I slither on the salty surface and lick it voraciously. Opposite me George Gordon, 6th Baron Byron, applauds enthusiastically, thinking my tumble is an inspired pirouette. I get up and approach him. He ‘s wearing a worn-out halo and has an erection. I smile, thinking about the beneficial properties salt has on sexual desire and that healed wounds are of no interest.
Βόρειο ημισφαίριο (φθινοπωρινό)
Στις 4 Οκτωβρίου του 1965, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο σοβιετικός πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος Βάλερι Μπρούμελ, επιβαίνοντας στην καινούργια java της ερωμένης του, Ταμάρα Γκολίκοβα, γλίστρησε σε λάδια και ανετράπη. Επακολούθησε ακρωτηριασμός του ποδιού του.
– Ο Βάλερι αγαπούσε το ύψος και τις γυναίκες.
Στις 4 Οκτωβρίου του 1970, το λευκό μαργαριτάρι με τη μαύρη φωνή, η Janis όλων των maybe της ζωής μας, βρίσκεται νεκρή σε ένα ξενοδοχείο του Χόλλυγουντ. Μάταια την περίμενε η ψυχεδελική πόρσε της στο γκαράζ.
– Η Τζάνις αγαπούσε το βάθος και τους άντρες (ίσως και τις γυναίκες).
Τέσσερα χρόνια αργότερα, πάλι στις 4 Οκτωβρίου, η Ανν Σέξτον αυτοκτονεί από αναθυμιάσεις γκαζιού στο αυτοκίνητό της, φορώντας το γούνινο παλτό της μητέρας της που δεν την ζέστανε ποτέ.
– Η Άννα αγαπούσε το αλκοόλ και το κάπνισμα. Αγαπούσε την ποίηση και τον θάνατο.
Το 1982 – ναι, σωστά υποθέσατε – στις 4 Οκτωβρίου, ο Καναδός Γκλεν Γκουλντ, ο μεγάλος αυτιστικός της μουσικής, εγκατέλειψε τα επίγεια.
– Ο Γκουλντ δεν αγάπησε τίποτα. Μόνο τον Μπαχ και την πτυσσόμενη καρεκλίτσα του.
Χρόνια μετά, μεσήλιξ με κόκκινα μαλλιά, γεννηθείσα στις 4 Οκτωβρίου, ζυγός με ωροσκόπο λέοντα, ονειρεύεται να απαγγείλει ποιήματα μεθυσμένη και να τραγουδήσει με νέγρικη φωνή σε έναν παράλιο χώρο γεμάτο θαυμαστές της, ενώ ίπταται 2.28 μ. από το έδαφος. Επειδή κουράζεται και μόνο που ονειρεύεται το project, κάθεται να ξαποστάσει σε μια ξεχαρβαλωμένη καρέκλα εκεί κοντά στη θάλασσα, στη Νέα Πέραμο.
– Ανάβει ένα τσιγάρο και ατενίζει με κάποια λύπη τον ορίζοντα.
On October 4th, 1965, shortly after midnight, the Soviet high-jump champion Valeriy Brumel, riding pillion on the new Jawa of his mistress, Tamara Golikova, skidded on oil and overturned. Subsequently, his leg was amputated.
— Valeriy loved height and women.
On October 4th, 1970, the white pearl with the black voice, Janis of all the Maybes of our life, is found dead in a Hollywood hotel. Her psychedelic Porsche in the garage waited for her in vain.
— Janis loved depth and men (perhaps women, too).
Four years later, again on October 4th, Anne Sexton commits suicide by gas emissions in her car, wearing the fur coat that belonged to her mother who never warmed her.
— Anne loved alcohol and smoking. She loved poetry and death.
In 1982 – yes, you suspected correctly – on October 4th, Canadian Glenn Gould, the great autistic of music, departed this life.
— Gould never loved anything. Only Bach and his little folding chair.
Years after that, a red-haired middle-aged woman, born on October 4th, a Libra Sun Leo Rising, dreams about reciting poems drunk and singing in a negro voice at a waterside venue filled with her fans, while she’s hovering 2.28 m. above the ground. As even mere dreaming of the project is tiresome, she sits in order to rest on a shaky chair there by the sea, in Nea Peramos.
— She lights a cigarette and gazes somewhat sorrowfully at the horizon.
.