Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;
Πιστεύω ότι ο τόπος γέννησης και διαβίωσης είναι το εφαλτήριο για την έμπνευση του κάθε ποιητή. Πάντα θέλουμε να περιγράψουμε αυτό που βλέπουμε γύρω μας, αυτό που μας εντυπωσιάζει και μας διεγείρει συναισθηματικά. Από τους συγκεκριμένους ανθρώπους μέχρι και τα συγκεκριμένα τοπία. Από τα άσημα χωριά μέχρι τις ένδοξες πόλεις. Πολλά ποιήματά μου επικεντρώνονται ή παίρνουν αφορμή από ανθρώπους που γνώρισα στη γειτονιά μου και το πέρασμά τους από τον ενιαίο βίο του κοινωνικού συνόλου εικονοποιείται ενεργά μέσα στην ποιητική γραφή. Πολλές φορές άνθρωποι, ζώα, ποτάμια και βουνά ονοματίζονται και γίνονται τα ιδιαίτερα σύμβολα του κάθε δημιουργού. Για μένα οι ποταμοί Ληθαίος και Πηνειός, τα βουνά Κερκέτιον ή Κόζιακας, Μπάρος, Τριγγία, Κακαρδίτσα, καθώς και το χωριό μου ο Μέλιγος ή η πόλη μου τα Τρίκαλα υποδέχονται ή προκαλούν συχνά την έμπνευσή μου. Στις πρώτες μου συλλογές η Θεσσαλία εν γένει είχε μια ισχυρή βάση νοσταλγίας και αέναης επιστροφής.
Δίνοντας επανειλημμένες αφορμές για ιδεατές δημιουργικές επιστροφές. Οι εικόνες του φυσικού τοπίου των παιδικών μου χρόνων ακόμα στοιχειώνουν τα ποιήματά μου. Ο βιωμένος τόπος γίνεται πάντα ο προσωπικός τόπος του κάθε ανθρώπου που τον μεταφέρει εσωτερικά πάντα μαζί του. Πρόκειται για τον αέναο χωροχρόνο που δεν αλλοιώνεται ποτέ.
Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.
ΤΡΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ
Ἀπὸ τότε ποὺ κτίστηκε κοιμᾶται τὸ γεφύρι
Κι ἐγὼ ἀπὸ πάνω του ἀμήχανος
Ρίχνω μικρὲς πέτρες στὸ νερὸ
Τί φιλήσυχο μεσημέρι
Δὲν κουνιέται φύλλο
Δὲν ξυπνάει κανένας
Ὅμως κάπου βαθιὰ στὸ ἀδιόρατο
Ἕνας μικρὸς ἐφιάλτης θέλει νὰ σηκωθεῖ
ΑΝΩΣΗ
Στὸν Γιῶργο Βέη
Ἀπὸ ρωγμὴ σὲ ρωγμὴ ἀνέρχομαι
Μέσα στὴν πολυθρύλητη νύχτα
Ὤ ἡ κόψη τοῦ λειψοῦ φεγγαριοῦ
Σὰν δρεπάνι μοῦ ματώνει τὸν τράχηλο
Δὲν θέλω ἄλλο ὕψος
Ἤδη ζῶ μὲ τ᾽ ὄνειρο
Ποὺ δὲν ἤθελα ποτὲ νὰ δῶ