ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
” ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ “
Εκδόσεις Μελάνι
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕΜΜΑΤΟΣ
Πάλεψα, πάλεψα να την σηκώσω
Αυτήν τη νύχτα, πεσμένη κατάχαμα.
Την έσυρα από τις μασχάλες, της έπλυνα
Το πρόσωπο με τα ίδια μου τα χέρια.
Ώσπου άρχισε πάλι το χαμόγελό της να πλανιέται
Στη θλίψη, στη βιασύνη, στα χρήματα
Όπως ένα πουλί πετάει ανάμεσα
Σε πέτρινους σταυρούς νεκροταφείου.
Σήκω, καλή μου, σήκω, σκοτεινή μου!
Όρθια δες των εγκοσμίων το θέαμα:
Σπίτια που τα χαστούκισε η φλόγα.
Από ψηλά το ρολόι της Μητρόπολης
Κοιτάζει σαν μάτι με γλαύκωμα
Τ’ απομεινάρια της ρυμοτομίας.
Και μες στα αποκαΐδια ψάχνουνε
Οι υπουργοί τα βραβεία τους.
Να ορθώσεις μέτωπο και ανάστημα
Σαν βασιλιάς που το θρυμμάτισε η μοίρα του.
Ό,τι αγαπήθηκε ν’ αγαπιέται πάντα.
Όπως εκείνες οι ριπές χελιδονιών
Που διατρυπούν την ουράνια πλάκα
Προς τ’ ανοιγμένα στόματα των μικρών τους
Και μες στο πρωινό αντιφέγγισμα
Στήνουν θρηνητικό πανηγύρι.
* * *
ΟΙ ΑΕΙΘΑΛΕΙΣ
Ήλθαν και στάθηκαν ανάμεσα στο πλήθος
Έγκυροι, νεκροί κι επισκέψιμοι
Σαν τάφοι Μακεδόνων βασιλέων.
Πίσω τους με τον κρότο του χαρτιού
Σιγοκαιγόταν το ηλιοβασίλεμα.
Εμείς στις κάλπες προσερχόμασταν αθρόα.
Πριν σβήσει η θράκα, έπρεπε ν’ ακούσουμε
Το κλάμα του νεογέννητου έθνους.
Έπρεπε μέσα σε χειροκροτήματα
Να τ’ απιθώσει ο πελαργός με τα σπάργανα
Στα σκαλοπάτια του Καπιτωλίου.
Και – ω, συμπολίτευση! Ω, αντιπολίτευση!-
Τη νύχτα, που όλα ησυχάζουνε στο δάσος
Κι η αρκούδα αρχίζει τον χειμέριο ύπνο
Στη σπηλιά της την αποκλεισμένη απ’ τα χιόνια
Εδώ, στην πόλη, να αρχίσουνε ξανά
Τα τρεις χιλιάδες χρόνια έγγαμου βίου.
Έχουμε τόσα να θυμηθούμε, να κλάψουμε
Γερμένοι ο ένας στον ώμο του άλλου.
Τη θάλασσα να σηκώνεται όρθια,
Τα καΐκια τσακισμένα στον μόλο
Μ’ ένα φανάρι όταν τα νερά αποσύρονται,
Να βγαίνουν οι πνιγμένοι να μαζεύουνε
Τόσα σανίδια για τις κάλπες.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!
Μοιραστείτε το στο Twitter
Μοιραστείτε το στο Facebook
Κοινοποίηση στο Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια: