Scroll Top

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ

” ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ( 1976-2018 ) “

Επιλογή ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΚΑΣ

Εκδόσεις Στίξης / 2019

Χρόνου σκιά / στίξης 2018

Κι ήμουν σαν επιτυχημένη επανάσταση

που ως εξουσία χρειάζεται μιαν άλλη επανάσταση

κατά της εξουσίας

για να μπορέσει να υπάρξει

——

Ανάλωσα πολύ χρόνο ξύνοντας σκουριές

από τα κάγκελα της φυλακής μου

κι έτσι δεν πρόλαβα να αρχίσω τα βαψίματα

Τα κάτοπτρα / στίξις 2017

 

Κάτοπτρο 10

 

πάντοτε​ θα υπάρχει μία απορημένη μορφή στο υπερώο

που δεν ξέρεις αν είναι μάσκα, προσωπείο ή

πρόσωπο

το μόνο που απόμεινε είναι η μεγάλη τους περιουσία

σε χρήμα. Και η ζωή τους κενή από αναμνήσεις ,τόσο

που ούτε να νοσταλγήσουν δεν μπορούν

ίσκιος χωρίς φως και σώμα δεν είναι εφικτός

Λες και η ύπαρξη μας εξαρτάται κυρίως από τη

γλώσσα και τους ήχους της και όχι από της ζωής τον

επικυρίαρχο, δραματουργό, της ουσίας Λόγο

Ίσως η σκιά να θρέφεται με το κενό που πασχίζουν να

γεμίσουν οι ζώντες για να υπάρχουν, κενοδοξούντες

συχνά κενομιλούντες

τα σκαλοπάτιοα της Ποίησης δεν χορταριάζουνε ποτέ

Το κόκκινο κασκόλ/ μανδραγόρας 2016

 

Δεν μπορούσα να αφαιρέσω τον κόσμο. Αλλά μπορούσα

να αφαιρέσω τον εαυτό μου από το κόσμο οπότε

εγώ αποφάσιζα…

Πώς να τους πείσω ότι το κόκκινο που έβλεπαν δεν

ήταν του κασκόλ…

( Κόκκινο κασκόλ)

Σχεδίες/ Καπόν 2012 

 

​Δεν επέτρεψα να του στήσουν ανδριάντα

πάντα σιχαινόταν τις κουτσουλιές…..

( Ζωογόνες ριπές )

Πατρίδα των καιρών / Καπόν 2010

 

 

Όσες φορές και να πενθήσεις την απώλεια

πάντα θα είναι η πρώτη σου φορά

——————–

συστήματα, κρατούντες , συναφή

τρέμουνε τους σκεπτόμενους

παρά τους οπλισμένους

Τα κόκκινα παπούτσια / Εξάντας 2004/ 2014 

 

Δεν ήξερε κανείς

πόσα αρσενικά κύτταρα

ξέμειναν στα παπούτσια της

 

Σπονδές / Εξάντας 2004

 

Χρόνια τώρα η δύναμη της συνήθειας

έχτισε οχυρά σε ανύπαρκτους εισβολείς

( Κατάφερες )

Προς δέκα επιστολή/ Τα ανεπίδοτα/ Εξάντας 2002/2003

 

 

Προσπαθώντας να μην αποδείξεις τίποτα στους άλλους

και κυρίως στον εαυτό σου, θα έχεις κάνει το

πρώτο βήμα στην ελευθερία

…οι άνθρωποι, ως τον μεγαλύτερο εξουσιαστή , από

κάποιον άλλον εξουσιάζονται

Πώς αντέχει τόσα μεγάλα όνειρα , ένας τόσο μικρός τόπος;