Βασίλης Πανδής
” Ιόνιος Ακολουθία “
Εκδόσεις Οδός Πανός / 2019
ζ’
Και όλους μου τους ήλιους
σβησμένους τους βρήκα
μέσα στα βάθη του βυθού σου
κι ήτανε τόσο ξένοι πια
που αμέσως γίναν
πιο δικοί μου
* * *
ι’
Πέλαγο, αλήθεια,
πάντοτε έτσι θ’ αγνωστεύεις
βαθαίνοντας στην όραση
κι ακόμα στη γαλήνη
και λέω
αν έδρεψα λευκότητα για λίγο
του νέφους σου μου δόθηκεν
η χάρη στον αιώνα
* * *
κγ’Άσπρη εσύ θάλασσα όλη χαρά και πένθος
θάλασσα θάλασσα βαθιά φωτοπλημμύρα
και αγκαθιώνα σκοτεινέ
το λιόγερμα έχεις αδερφό
τη μοναξιά σταυραδερφή
πέλαγο τόσο ελληνικό στην ερημιά σου
μαύρη μου ευτυχία
θάλασσα θάλασσα βαθιά φωτοπλημμύρα
και αγκαθιώνα σκοτεινέ
το λιόγερμα έχεις αδερφό
τη μοναξιά σταυραδερφή
πέλαγο τόσο ελληνικό στην ερημιά σου
μαύρη μου ευτυχία
* * *
μβ’Συ μ’ έθρεψες
και τώρα θέρισέ με
και τώρα θέρισέ με