Χρίστος Ρ. Τσιαήλης
«συμΠτώματα»
Εκδόσεις Γκοβόστη/2021
ΟΙ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΙ
Εμένα η μάνα μου ήταν [ανθ]ρωπόμορφο αγγείο
κι ήμουν ο ίδιος – χωρίς όνομα – α[νάθ]εμα υγρό
μου είπαν πως με έχυναν σταδιακά
σε γάμους και κηδείες και σπονδές
συνωμοτώντας στην παραίσθηση
της ικανοποίησης των αοράτων.
Κυρίες με μπράτσα καλυμμένα
και χρυσοποίκιλτες μαντίλες
κρατούσαν τη μάνα μου ευλαβικά
κι όπως κλυδωνιζόμουν
να με γεννήσει οριστικά παρακαλούσα.
Πέρναγαν τα χρόνια κι εγώ ωρίμαζα
εκεί παρατημένος
άλλαζα χρώμα, μυρωδιά
οι [άνθ]ρωποι μου έδιναν ονόματα εποχιακά
έτσι, για να ικανοποιώ
την ψευδαίσθηση της αλλαγής
που τόση ανάγκη είχαν.
Πώς να τους έλεγα πως ήμουν πάντα ο ίδιος
οίνος ασήμαντος
κάθε φορά σε ανατροφοδότηση
με του ερυθρού καρπού το λιώσιμο
παιδί κι αυτό βέργας ετοιμο[θάν]ατης
από το ίδιο αμπέλι
το ίδιο χώμα
την ίδια γη.
Η μάνα ακόμα εκεί
έκθεμα πια υπέροχο
με έχει, θαρρώ, ξεχάσει
θολά πίσω απ΄το γυαλί καλά κρυμμένη
ταγμένη να στέκεται αγέρωχη
ίσως και να μην είμαι πια εκεί
ίσως κανείς πια να μην παντρεύεται
ούτε και να πεθαίνει
και ίσως οι αόρατοι να έχουν πια εμφανιστεί
αφού κι αυτή δεν σκύβει πια
να ανασάνω.
* * *
ΚΛΩΝΟΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ ΩΣ
ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΝΔΕΙΞΗ ΣΥΜΦΙ-
ΛΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΦΕΥΓΑΛΕΟ
Όλα αντίθετα
ανάποδα όλα
απέναντι τα όμοια
αντικρίζονται δύο ασπίδες
από του ίδιου σιδερά το αμόνι
σμιλευμένες
[το φως ανάμεσά τους
ίσαμε τη δύναμη ενός υπερκαινοφανούς]
στο τέλος εκεί πάνω αγκαλιάζονται
οι δύο μέγιστοι, τελευταίοι ουρανοξύστες
εις εξ Ανατολών
εκ των Βορείων ο έτερος
κι οι δυο τους κατασκευασμένοι
απ΄ τα κλεμμένα σχέδια
του δολοφονημένου Αρχιτέκτονα.
Στην ύστατη τούτη επαφή
καταποντίζονται στους πέντε Ωκεανούς
η [ανθ]ρωπότητα, ο κλώνος της
και ο Θεός τους.
Όλα ανάποδα
αντίθετα όλα
κάθετα τα όμοια
Σε μια ανύποπτη στιγμή
εμβολίζονται δύο ράφη
από του ίδιου του περιστεριού την κάρα
εκφυόμενα
[το αίμα που εκχύεται τόσο
που του πλανήτη τον πυρήνα σβήνει]
στο τέλος του στριφογυρίσματος
μυστικά εντροπεί
το Σύμπαν προς εμάς
(να είμαστε τελικά το κέντρο; )
Όλοι οι πλανήτες ίδιοι
προς συμπαράσταση
μα πάνω στο συναπάντημα
εκεί στο φιλί
-όπως η κλωνοποίηση
της Μεγάλης Έκρηξης
επιφυλάσσει-
η κεκτημένη ταχύτης
εκσφενδονίζει
οκτώ κι οκτώ
δισεκατομμύρια σώματα άψυχα
και Ένα.
Κι όλα αυτά
κατά το πέπτωτο ήμαρ
όταν απ΄ τη Σινδόνη
από τον Τίμιο Σταυρό
κι από τον Λίθινο Φραγμό
βρήκανε τρόπο
να κλωνοποιήσουν
ό, τι περισσότερο φοβόνταν.
Όλα επίπεδα
ανάρμοστα όλα
ότε μίμησις πέπραγαι
που πεπραγμένον φέρει
και πεπρωμένον διεκδικεί.