ΒΑΡΒΑΡΑ ΧΡΙΣΤΙΑ
«Δευτερολογία»
Εκδόσεις Πικραμένος/2022
Πάνδημη σιωπή
Δες, σώπασαν κι οι ποιητές,
με βυθισμένα πόδια στην ιλύ
των εκβολών του Έβρου,
με διδυμότειχα ακροδάχτυλα
σε εικονικές σκανδάλες περασμένα.
Δες, σώπασαν κι οι ποιητές,
ηχούν μονάχα συριγμοί
από παιδιάστικα πνευμόνια στο αρχιπέλαγος,
ερπύστριες οι θύελλες
ισοπεδώνουν της Σαπφούς τη νήσο.
Δες, σώπασαν κι οι ποιητές,
με χέρια άχρηστα κουπιά,
ριγμένα στ’ ακρογιάλι
-στης πανδημίας τον καιρό
εμπύρετοι οι φόβοι –
με δισκοπότηρα και σύριγγες
κρεμάμενά τους περιδέραια,
ιχνηλατούν απελπισμένα, λέξεις
και σιωπούν,
γερνούν,
μέρα τη μέρα,
κύτταρο το κύτταρο,
φόβο τον φόβο.
Δίσεχτοι κι ύπουλοι οι καιροί, θα πεις.
Πάνδημη τούτη η σιωπή
και με τρομάζει.
* * *
Μήνα Ιούνιο
Ίσως να δικαιούσαι ακόμη, έναν εξαίσιο έρωτα
ίσως και έναν πλου Λαύριο-Κέα,
(κατά προτίμηση, μήνα Ιούνιο
καθάριες θάλασσες, λίγα μποφόρια).
Όχι μεγάλες αποστάσεις πάντως,
να, ίσως «Σύβοτα–Παξοί»,
ή και ένα ταξίδι με το φέρρυ,
«Αίγιο-Άγιος Νικόλαος» ας πούμε,
-θαρρώ πως μπαίνει πάλι σε λειτουργία η παλιά γραμμή-
μπορεί κι αυτό να είναι ένα σημάδι,
μπορεί να είναι το σινιάλο για να μην παραιτηθείς.
Μικρά ή μεγάλα τα ταξίδια,
δεν έχει σημασία πια.
Το θέμα είν΄ να βάλεις το πόδι στο βαπόρι.
Να σε φυσήξει η θάλασσα στο μέτωπο.
Να αρμυρίσει η σάρκα κι η ψυχή σου.
Και μη φοβάσαι,
τα παλιά σκαριά
που ΄χουν περάσει – δυο και τρεις- από καρνάγια,
το δρομολόι το κατέχουνε καλά.