για δέστε με
πάει καιρός
που σφυροκοπώ τον καθρέφτη σου
σε χίλια κομμάτια
και τα γυαλιά τα δέχομαι
μέχρι ν’ αποκάμω
τ’ απορροφώ
τυλίγομαι και σβήνω
σαν οι πληγές μου γιάνουν
τις ανοίγω πάλι
στροβιλίζομαι κάτω από το φως
και τα εκσφενδονίζω
lo(c)k me up
it’s been a while now that
I’m hammering your mirror
into a thousand pieces
I accept the glasses
till I’m exhausted
absorbing them
I wrap myself up and fade away
when my wounds are healed
I open them again
swirling under the light
hurling the glasses