Scroll Top

Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι οι σκέψεις που αναπνέουν και οι λέξεις που πυρπολούν τον βίο.

“Τι θα ήταν η ζωή χωρίς την ποίηση;
Τι θα ήταν η ποίηση χωρίς τις τρανές της γλώσσας οδοιπορίες;”
Το Culture Book συνομιλεί μέσω του Patras Word Poetry Festival με ποιητές και ποιήτριες που δημιουργούν ανά τον κόσμο. Η παρουσίαση, η καταγραφή, η μελέτη και αυτών των ποιητών και ποιητριών είναι από εκείνα που οφείλουμε στην τέχνη της ποιήσεως.
Η καταγραφή χωρίς μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του μεγαλείου της ζωής, που είμαστε έτοιμοι να την καταστρέψουμε, μέσα και από τις κειμενικές αξίες των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών, διαμορφώνει και την καθημερινότητα της σύγχρονης λογοτεχνίας.
 

Το κρυφό πρόβατο

Στα σκουπίδια μέσα έπεσε τ’ όνομά μου
Θα λερωθώ για να το βρω
να μοιάζει πάλι με Μαρία

Έξη η γραφή
Έξι φορές μ’ αρνήθηκες
Όπως και να ‘ναι

Μοιρασμένος ο ήλιος
σε δύο κομμάτια
Ο ένας δεν θα πάρει
Ο ψεύτης δηλώνει ενάρετος

Μαραίνεται όσο βραδιάζει
Λέξη δεν βρίσκω να πιαστώ
Είναι ζεστοί οι δρόμοι

Κουδουνάκια αχνά
πλησιάζουν ακούγονται
σβήνουν
Λιγοστό φως αναδύεται
στο δωμάτιο φως
παραμυθιού φέγγει
Δειλή ταραχή ασεβεί στο
παραμύθι

Ήθελα κι άλλο να μείνω κοντά σου
στη χαρά και στη λύπη
Για μέρες κοιτάζω
ένα γαλήνιο ουρανό
Περιμένω να πέσει
Ακίνητη

Αμετακίνητη
Σε αναπηρική βαρκούλα

Με τις αγαπημένες μορφές των δέντρων

Ενώθηκαν από το εύθραυστο
χώμα συστάθηκαν με τρυφερές
αιτίες στον βρόντο μέσα σε
άχρηστες πέτρες εκκαλώ
ζεστά απογεύματα και
φιλύποπτες στάχτες

Σε χρονοφάγους καιρούς

Και ξαφνικά έγινε
Ένας άδοξος χορός

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένο
το μεδούλι μιας ποίησης
αδικαιολόγητα προφητικής
και εκ προοιμίου αξιόποινης

Για να ζητήσω συγγνώμη

Στα δύο πέπλα με καθαρό
μετάξι
Καθένα που έπεφτα απαλά
και χάνονταν μετά
στο βρώμικο στόμα του πατώματος

Σ’ αυτή τη σφαγή
με φιμωμένα τα χείλη
Συμφώνησα

Από τότε βαλσαμωμένη στη βιτρίνα

Τα Χριστούγεννα της βάζουν
λαμπάκια και το Πάσχα
ένα αυγό κατακέφαλα.
Έχει κουμπί που βγάζει
ήχο γέλιου. Της αλλάζουν
και μπαταρίες. Τα παιδάκια
γελάνε και οι μεγάλοι επίσης.
Ένας αδέσποτος σκύλος

Δεν γελάει

Όταν βαθαίνει η νύχτα δραπετεύει
Κλειδώνει επιμελώς το κλουβί
και φεύγει

Τι ξεχνάει αναρωτιέται
κλειδώνει και φεύγει
Μήπως το φως αναμμένο
την πόρτα ανοιχτή
την αυριανή μέρα
το κρυφό πρόβατο με το
χορτάρι του
όμως κλειδώνει και φεύγει
κάθε νύχτα κλειδώνει και
φεύγει

Αλάθητη μητέρα των λαθών η επανάληψη

Βρώμικες μύγες κάνουν φωλιά
στην έξοδο της πόρτας
Έχει ησυχία φθονερή

Η σκόνη στο κούτελο κόσμημα
Καμαρώνει καινούργιο καθαρό
Κοίταξέ με

Πλάνα αμοντάριστα
ανεξήγητης αξίας

Ο θησαυρός μου

Αδειάζω τα σκουπίδια όπου πάνε
Και την ευγένεια που τα κρατούσα

The hidden sheep

My name fell into the garbage
I will get dirty to find it
to look like Maria again

Six times the writing
Six times you denied me
Any way

The sun is divided
right in two
The one won’t have it
The liar calls himself righteous

It withers as the night falls
I can’t find a word to hang to
The roads are hot
Distant bells
Come closer ring
fade away
A dim light rises
into the room light
of a fable shines
A spineless turbulence disrespects
The fable

I wanted to stay longer by you
in sickness and in health
I have been watching for days
a calm sky
I want for it to fall
Still

Immovable
Inside a wheelchair boat

Along with the favorite shapes
of the trees

They become one with the fragile
dirt molded with tender
causes to the wind inside
useless stones I invoke
warm afternoons and
suspicious ashes

In time-eating times

And suddenly an inglorious ball
happened

The marrow of poetry
Extracted from the bones
inexplicably prophetic
and punishable from the start

To apologize

To the two veils with pure silk
Each one that was falling gently
and then was lost
into the dirty mouth of the floor

In that slaughter
with sealed lips
I agreed

Εmbalmed at the window since then

At Christmas they put
little lamps and at Easter
an egg on the top of her head.
She has a button that makes a
Laughing sound. They change
her batteries too. The children
laugh and the adults too.
A stray dog

does not.

When the night falls she escapes
She locks the cage carefully
and leaves

She wonders what she has forgotten
She locks away and leaves
Maybe the light is on
Maybe the door is open
Maybe the day after today
Maybe the hidden sheep with its grass
but she locks away and leaves
every night she locks away
and leaves

Repetition, infallible mother of mistakes

Dirty flies nest
On the exit of the door
There is an envious silence

The dust on the forehead like a jewel
Boasts new clean
look at me

Raw footage
of inexplicable value

My treasure

I empty the garbage wherever they may go
Along with the kindness that I was holding them with

Νυχτώνει παντού με δυσκολία

Κρυμμένη
πίσω από υπέρβαρη λέξη

Δεν έχει ησυχία τούτο το κελί
Σκόνη πηγαινοέρχεται, ένας αέρας
Παλιές φωνές γδαρσίματα κακοβαμμένα
Μάτια κατεβασμένα κρέμονται όνειρα
Συνωστισμός ομιλιών που φύγανε
Νομίζουν ότι λείπω

Everywhere night comes down hardly

Hidden
behind an overweight word

There is no silence in this cage
Dust roams, a wind
Old voices poorly painted scratches
Glances down dreams hang
Squash of talks that left
They think I am not there

Βιογραφικό Μαρία Κούρση