Σώμα μου
Οι σειρήνες το είναι μου
θα αφήσω να πλανέψουν
αφού τον Οδυσσέα δεν μπόρεσαν
δεμένος καθώς στο κατάρτι του κόσμου
Πλάνητας· του κόσμου ταξιδευτής
με το μυαλό που δεν λέει να
ποτέ να κοιμηθεί
και καθώς το φιλί της μάνας δεν μου έλειψε
το φιλί θα δεχτώ της ζωής· το φιλί
το δικό σου
κι ύστερα στους σκώληκες που με καλούν
θ’ αφεθώ
Αλλά θα τους παρακαλέσω
την καρδιά μου να προσέξουν
έτσι πολύπαθη όπως είναι
MY BODY
I will let the Sirens
seduce my being
since they have failed to do so
with Odysseus
tied as he was on the world’s mast
A wanderer, a cosmic traveler
with a mind that
never falls asleep
And while I never had to go
without my mother’s kiss
I will take the kiss of life
from your lips
and then let myself
to the worms’ call
I will only ask them
to be gentle with my heart
storm-tossed as it is
translated: by Maria Nikoli
ΙΟΥΛΙΟΣ ΜΗΝΑΣ κι ο χρόνος περνά
Θα πρέπει ευτυχείς να είμεθα που
μας δόθηκε κι αυτός ο μήνας,
κι αυτός ο χρόνος
σαν δώρο και ευλογία
με τη φωτιά τής γνώσης
να καίει τις επιθυμίες μας
κι εμείς ήρεμοι να δεχόμαστε
το πεπρωμένο
έτσι όπως το φως που δεν μπορεί
να αποφύγει το σκοτάδι
όπως η ζωή το θάνατο
Συχνά ονειρευόμουν μια μεγάλη σκάλα
όχι για ανέβω στον ουρανό
αλλά για να κατέβω όταν
θα χαθώ στο μπλε
Αν και πάντα φοβόμουν τις κατηφόρες
THE MONTH Of JULY and time goes by
We ought to be content that
we were given this month too,
and this year
as a gift and as a blessing
while the fire of knowledge
burns our desires
and we calmly accept destiny
just as light cannot
avoid darkness
nor life death
I’ve often dreamt of a big ladder
not to climp up to the sky
but to get down from it
when I find myself lost in blue
Although I’ve always been afraid of slopes
translated: by Maria Nikoli