Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου 1935 ή το 1940. Σε ηλικία έξι-επτά ετών, ο πατέρας του τον πήρε στην Αγγλία όπου έζησε για τα επόμενα 20 χρόνια. Από το 1946–1949 σπούδασε στο Hove College, από το 1949–1953 στο Seaford College και από το 1953–1954 στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον (School of Navigation). Στην Αγγλία εργάστηκε ως δόκιμος σε εμπορικά πλοία και στη συνέχεια υπάλληλος σε εφοπλιστική εταιρεία στο Λονδίνο. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, διετέλεσε αντιπρόεδρος της οικογενειακής ναυτιλιακής εταιρείας (J.G. Goumas Shipping Co. SA) στον Πειραιά για αρκετά χρόνια. Το 1994 εγκατέλειψε οριστικά τη θέση αυτή, για να αφοσιωθεί στην καριέρα του ηθοποιού. Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Απριλίου 2022.Καλλιτεχνική καριέρα
Αγγλόφωνος ποιητής, ο Γιάννης Γκούμας — γνωστός εκτός Ελλάδας ως Yannis Goumas —, έγραψε οκτώ ποιητικές συλλογές στα αγγλικά, οι οποίες έχουν κυκλοφορήσει από βρετανικούς εκδοτικούς οίκους (όπως τους Oasis Books, Sceptre Press, Hermes Publications, Green Horse Publications κ.ά.)
Η πλειοψηφία του ποιητικού έργου του που έχει εκδοθεί στην ελληνική γλώσσα είναι σε μεταφράσεις άλλων. Έγραψε πέντε ποιητικές συλλογές στα ελληνικά (σε μετάφραση) και μια τρίγλωσση συλλογή στα αγγλικά, ελληνικά και τουρκικά.
Μέχρι το 2013 είχε μεταφράσει 226 Έλληνες και Ελληνοκύπριους ποιητές στα αγγλικά, συμβάλλοντας σημαντικά στην εικόνα της ελληνικής ποίησης στο αγγλόφωνο αναγνωστικό κοινό του εξωτερικού. Μεταξύ των Ελλήνων ποιητών που έχει μεταφράσει είναι οι υπερρεαλιστές της Γενιάς του ’30, Ανδρέας Εμπειρίκος και Νίκος Εγγονόπουλος, οι μεταπολεμικοί Μίλτος Σαχτούρης και Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, o Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Νίκος Καββαδίας, ο Κώστας Ουράνης, ο Τάσος Αρβανιτάκης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τάσος Φάλκος), ο Γιώργος Χρονάς, ο Σωτήρης Παστάκας, ο Κώστας Ριτσώνης, η Έφη Καλογεροπούλου κ.ά.
Έγραψε μουσική για το Νέο Κύμα και για το Έντεχνο Τραγούδι. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς Δημήτρη Χριστοδούλου, Άκο Δασκαλόπουλο και Γιάννη Κακουλίδη.
Από τα πιο γνωστά μελοποιημένα τραγούδια του είναι “Ο Νερόμυλος” — που τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση η Δέσποινα Γλέζου το 1969 — για το οποίο έγραψε τόσο τους στίχους όσο και τη μουσική.
Από το 1994, που αφοσιώθηκε στην καριέρα του ηθοποιού, έπαιξε μεταξύ άλλων στο Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Πηγή:Βικιπαίδεια
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Μέρα με τη μέρα, όλο και πιο λίγο παραχωρώ τον εαυτό μου
στον εαυτό που είναι ο λόγος να συνεχίσω.
Αισθάνομαι του ίσκιου μου ο σκάρτος εραστής,
μα δίχως νʼ αντιστέκομαι σʼ αυτόν το ρόλο, μιας κι έμαθα
ότι οι πρεσβύτεροι ποιητές αντιμετωπίζουν πολλά,
πληγωμένοι απʼ όσα όφειλαν στον εαυτό τους. Σήμερα τράβηξα
την κουρτίνα της μπανιέρας, κι αντίκρυσα ένα σώμα γυμνό
που έκανε το καλύτερο που μπορούσε να με διεγείρει.
Άνδρας; Γυναίκα; Δεν τόλμησα
να κοιτάξω καλά-καλά. Μόνο που ποθούσα
για την στάση που θα ταίριαζε για την περίπτωση.
*
ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Δεν θέλω σουίτα στον παράδεισο
ούτε σουίτα στην κόλαση.
Σπέρνω το βλέμμα μου σʼ ένα σύννεφο νωθρό
για να φυτρώσω, σταγόνα βροχής.
*
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Με κουστούμι μπλε, μαύρο ή γκρίζο σε λεπτό ριγέ,
στην τρίχα να ντύνει αυτό που μέσα μου εξέλιπε,
την ψυχή μου στρογγύλευα κάνοντας το γύρο του κόσμου,
τʼ όνομά μου συνοδός του υποθετικού εαυτού.
Ακόμα και τα λόγια μου ήταν ποζάτα:
φωνές μιας βασανισμένης ζωής.
Βίωνα με φαντασιώσεις, όπως ένα παιδί γράφει
για ήρωες και περιστάσεις της φαντασίας του.
Έπρεπε ναʼ μαι ευτυχής που δεν ήμουν εγώ –
και να σκεφτείς πως ευτυχία πλαστή δεν υπάρχει.
Η ζωή δεν συγκατατίθεται με παρά πάνω από ζωή.
Κι εγώ προσπαθούσα να δω και νʼ ακούσω
ό,τι δεν ήταν ορατό ή ακουστό,
τι δεν ήταν τμήματα δίχως σύνολο.
Πεθυμούσα ναʼ μαι κάθε άποψη και λειτουργία της πραγματικότητας,
όχι ένας με κουστούμι σε λεπτό ριγέ που μʼ έκανε
αυτό που δεν είχα την τύχη – το σθένος – να γίνω.
*
ΠΟΙΗΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
Η θάλασσα σήμερα είναι μουχλιασμένη.
Ο ουρανός έχει σβολιάσει.
Ποιος έκλεψε το αλάτι;
Ποιος έκλεψε το γαλάζιο;
Μη φωνάζεις δυνατά πως ο κόσμος είναι σάπιος.
Πες το σιγά όπως τα ψάρια.
*
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ
Όταν πεθάνω, θα ήθελα να σταματήσω λιγουλάκι στον Παράδεισο
απλώς για να ρωτήσω: «Μήπως σας βρίσκεται κάνα μονόκλινο για μια βραδιά;»