Έντεκα σακούλες με ανθρώπινα μέλη στο νεκροτομείο της Λάρισας ζητούν ταυτοποίηση ζωής και θανάτου.
Ένα τρένο νεκροφόρα που η επίσημη διοίκηση του Ελληνικού κράτους της ψηφιακής διακυβέρνησης δύο μέρες μετά τη θυσία δεκάδων νέων ανθρώπων δεν γνωρίζει αριθμητικά πόσοι ήταν οι επιβάτες του.
Δεκάδες νεκροί, τραυματίες και αγνοούμενοι κυρίως φοιτητές και φοιτήτριες που επέστρεφαν στα πανεπιστήμιο τους.
Εκατοντάδες γονείς και συγγενείς που ψάχνουν στα λειωμένα σίδερα τις σάρκες των παιδιών τους.
Χιλιάδες ενεργοί πολίτες που σχηματίζουν ουρές στην κεντρική πλατεία της Λάρισας για να δώσουν αίμα.
Ένας μοιραίος υπουργός που παραιτείται αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη των “ομόσταβλων” διοικούντων αυτής της έρμης πατρίδας για τα τελευταία 25 χρόνια.
Η νέα Ιφιγένεια που ορίζεται πλέον ως ο αχθοφόρος – σταθμάρχης με μέσα εργασιακής επικοινωνίας τους κώδικες των τηλεγραφημάτων της εποχής του Χαρίλαου Τρικούπη.
Δεκάδες καταγγελίες (Μηνυτήριες αναφορές, εξώδικα, εγγραφές διαμαρτυρίες, επιστολές συνδικαλιστικές παρεμβάσεις) για την ασφάλεια των ελληνικών σιδηροδρόμων που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Αρκετές συμβάσεις για αγορά εξοπλισμού του δικτύου των σιδηροδρόμων επί τρεις δεκαετίες που ενώ πληρώθηκαν δεν τοποθετήθηκαν ποτέ.
Δεκάδες “δημοσιογράφοι” που τιτιβίζουν και πληροφορούν περί της αλήθειας κατά το δοκούν τους Έλληνες ψηφοφόρους.
Πληθώρα φωτογραφιών αγνοουμένων 100 χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή αναζητούν την αλήθεια της ύπαρξης τους στη ζωή ή στο θάνατο.
Ένα μπακαλοτέφτερο που καταγράφηκαν οι δεκάδες ζωές και μάλιστα νέων ανθρώπων σπονδές στον Κερδώο Ερμή.
Μία Μάνα που στέλνει μήνυμα
“πάρε με όταν φτάσεις “
Μία τυφλή συνομιλία των εμπλεκομένων
“Βασίλη φεύγω;
Φεύγεις φεύγεις καλό βράδυ”
Μία διαπίστωση
Άθλιοι, Ανίκανοι, Απάνθρωποι, Ανάλγητοι, Ανήμποροι Ανερμάτιστοι, Αλήτες, Βάρβαροι, Επικίνδυνοι, Ψεύτες, Δολοφόνοι, Εγκληματίες δεν είναι δυνατόν η ζωή μας να είναι μια ζαριά στο παιχνίδι της πολιτικής σας επιβίωσης διαχρονικά.
Ως Πατέρας, ως Δάσκαλος, ως Πολίτης
ΖΗΤΏ ΣΥΓΝΏΜΗ
από αυτά τα νεκρά παιδιά καθώς δεν, δεν, δεν…. μπόρεσα με τον τρόπο που εδώ και έξι δεκαετίες ζω σε αυτή την έρημη πατρίδα να αντισταθώ όπως ορίζει η δυναμική του ενεργού πολίτη σε αυτό το σάπιο κράτος των καρεκλοκένταυρων ανευθυνο-υπεύθυνων.
Θρηνώ σας παιδιά μου.
Ένα τρένο νεκροφόρα που η επίσημη διοίκηση του Ελληνικού κράτους της ψηφιακής διακυβέρνησης δύο μέρες μετά τη θυσία δεκάδων νέων ανθρώπων δεν γνωρίζει αριθμητικά πόσοι ήταν οι επιβάτες του.
Δεκάδες νεκροί, τραυματίες και αγνοούμενοι κυρίως φοιτητές και φοιτήτριες που επέστρεφαν στα πανεπιστήμιο τους.
Εκατοντάδες γονείς και συγγενείς που ψάχνουν στα λειωμένα σίδερα τις σάρκες των παιδιών τους.
Χιλιάδες ενεργοί πολίτες που σχηματίζουν ουρές στην κεντρική πλατεία της Λάρισας για να δώσουν αίμα.
Ένας μοιραίος υπουργός που παραιτείται αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη των “ομόσταβλων” διοικούντων αυτής της έρμης πατρίδας για τα τελευταία 25 χρόνια.
Η νέα Ιφιγένεια που ορίζεται πλέον ως ο αχθοφόρος – σταθμάρχης με μέσα εργασιακής επικοινωνίας τους κώδικες των τηλεγραφημάτων της εποχής του Χαρίλαου Τρικούπη.
Δεκάδες καταγγελίες (Μηνυτήριες αναφορές, εξώδικα, εγγραφές διαμαρτυρίες, επιστολές συνδικαλιστικές παρεμβάσεις) για την ασφάλεια των ελληνικών σιδηροδρόμων που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Αρκετές συμβάσεις για αγορά εξοπλισμού του δικτύου των σιδηροδρόμων επί τρεις δεκαετίες που ενώ πληρώθηκαν δεν τοποθετήθηκαν ποτέ.
Δεκάδες “δημοσιογράφοι” που τιτιβίζουν και πληροφορούν περί της αλήθειας κατά το δοκούν τους Έλληνες ψηφοφόρους.
Πληθώρα φωτογραφιών αγνοουμένων 100 χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή αναζητούν την αλήθεια της ύπαρξης τους στη ζωή ή στο θάνατο.
Ένα μπακαλοτέφτερο που καταγράφηκαν οι δεκάδες ζωές και μάλιστα νέων ανθρώπων σπονδές στον Κερδώο Ερμή.
Μία Μάνα που στέλνει μήνυμα
“πάρε με όταν φτάσεις “
Μία τυφλή συνομιλία των εμπλεκομένων
“Βασίλη φεύγω;
Φεύγεις φεύγεις καλό βράδυ”
Μία διαπίστωση
Άθλιοι, Ανίκανοι, Απάνθρωποι, Ανάλγητοι, Ανήμποροι Ανερμάτιστοι, Αλήτες, Βάρβαροι, Επικίνδυνοι, Ψεύτες, Δολοφόνοι, Εγκληματίες δεν είναι δυνατόν η ζωή μας να είναι μια ζαριά στο παιχνίδι της πολιτικής σας επιβίωσης διαχρονικά.
Ως Πατέρας, ως Δάσκαλος, ως Πολίτης
ΖΗΤΏ ΣΥΓΝΏΜΗ
από αυτά τα νεκρά παιδιά καθώς δεν, δεν, δεν…. μπόρεσα με τον τρόπο που εδώ και έξι δεκαετίες ζω σε αυτή την έρημη πατρίδα να αντισταθώ όπως ορίζει η δυναμική του ενεργού πολίτη σε αυτό το σάπιο κράτος των καρεκλοκένταυρων ανευθυνο-υπεύθυνων.
Θρηνώ σας παιδιά μου.
Ξημερώματα της 2ας Μαρτίου του 2023
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
