Τα «οικεία πράγματα» είναι μια αρχαία, Αριστοφανική έκφραση (στους «Βάτραχους»), η συλλογιστική της οποίας ωστόσο διαπερνά την τραγωδία και την κωμωδία. Ο Ευριπίδης, για παράδειγμα, εισάγει τα ήθη και τις αξίες του ιδιωτικού βίου στο έργο του. Σε κάθε περίπτωση, τα «οικεία πράγματα» εμπεριέχουν τρόπους, πεδία και σημασίες «κοινής συνήθειας” και “συλλογικής εμπειρίας”. Αυτή πάντως η σύγκλιση τραγωδίας και κωμωδίας στο πεδίο των «οικείων πραγμάτων» ήταν και – εξακολουθητικά – είναι εμφανής και διαυγής το τελευταίο διάστημα στον τόπο μας. Μάλιστα η συγκεκριμένη σύγκλιση συμπυκνώνεται πολυδιάστατα με εφήμερες, ιδιοτελείς, αχρείες στάσεις και συμπεριφορές. Πως, αλήθεια, το διατυπώνει ο Αξίοχος στον Σωκράτη ; «Ἀληθῆ ταῦτα, ὦ Σώκρατες, καὶ ὀρθῶς μοι φαίνῃ λέγων ἀλλ᾿ οὐκ οἶδα ὅπως παρ᾿ αὐτό μοι τὸ δεινὸν γενομένῳ οἱ μὲν καρτεροὶ καὶ περιττοὶ λόγοι ὑπεκπνέουσιν λεληθότως καὶ ἀτιμάζονται, ἀντίσχει δὲ δέος τι, ποικίλως περιαμύττον τὸν νοῦν, εἰ στερήσομαι τοῦδε τοῦ φωτὸς καὶ τῶν ἀγαθῶν, ἀιδὴς δὲ καὶ ἄπυστος ὁποίποτε κείσομαι σηπόμενος, εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων»
Χαρακτικό: Δέσπω Πρίγκη