Συνέντευξη στην Κρίστυ Κουνινιώτη
Ολιγογράφος, ο Γιώργος Συμπάρδης μάς έχει χαρίσει συγγραφικό έργο που διακρίνεται για την αρτιότητα της γραφής, τα γήινα θέματά του, τους έξοχα σμιλεμένους ήρωες, αρετές που το καθιστούν πολύτιμο. Εξαίρεση δεν αποτελεί το νέο του μυθιστόρημα «Πλατεία Κλαυθμώνος» (εκδ. Μεταίχμιο), με αφορμή το οποίο μας μιλάει ο βραβευμένος συγγραφέας.
Ο 19χρονος ήρωάς σας αναζητά τη σεξουαλική του ταυτότητα, προσπαθώντας να σκίσει το πέπλο που σκιάζει το οικογενειακό του περιβάλλον: πατέρας μητέρα κι ένα τρίτο, πάντα παρόν, πρόσωπο. Ποιο το έναυσμα για να υφάνετε την ιστορία σας;
Ζευγάρια σαν κι αυτό που περιγράφεται στην «Πλατεία Κλαυθμώνος» συνάντησα στη ζωή μου αρκετά. Ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι άνδρες παντρεύονται, δημιουργούν οικογένειες, πιθανόν ευτυχισμένες, και φέρνουν στον κόσμο παιδιά που άλλοτε γνωρίζουν, συχνότερα αγνοούν και κάποτε υποφέρουν ανακαλύπτοντας κάποιες κρυφές πτυχές του παρελθόντος των γονιών τους. Γνώρισα και γυναίκες σαν τη μητέρα του 19χρονου ήρωά μου που έλκονται κι ερωτεύονται ένα συγκεκριμένο είδος ή τύπο (πέστε το όπως θέλετε) ανδρών – δεν πρόκειται για ολωσδιόλου εξαιρετική περίπτωση.
Τοποθετήσατε χρονικά αυτή τη σκληρή διαδικασία αναζήτησης, τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας. Ο λόγος;
Η σκληρότητα της εποχής εκείνης και η «περιφρούρηση» των ηθών και της ηθικής των ανθρώπων από ένα δικτατορικό καθεστώς που πίστευε ότι μπορούσε να ελέγξει όχι μόνον την πολιτική ζωή του τόπου, αλλά και τον ιδιωτικό βίο των πολιτών.
Ψευτογιώργος (του δώσατε το όνομά σας;) ο ήρωάς σας, απευθύνεται σε κάποιο πρόσωπο, το οποίο θα μπορούσε να είναι…;
Ο ήρωάς μου αποκρύπτει την πραγματική ταυτότητα και δίνει ένα ψεύτικο όνομα, το Γιώργος, που το διάλεξα για να μην ταυτίσει ο αναγνώστης τον ήρωα και αφηγητή της ιστορίας με τον συγγραφέα της.
Το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται ο ήρωάς μου θα μπορούσε να είναι αυτός που μεταφέρει την ιστορία, που την κάνει βιβλίο, θα μπορούσε να είναι ο αναγνώστης, εκείνος ο αναγνώστης του βιβλίου που είναι σε θέση να «καταλάβει».
Υπαινικτική η γραφή σας. Το τοπίο ποτέ δεν ξεκαθαρίζει. Κάτι που συναντάμε και σε άλλα βιβλία σας. Σας ιντριγκάρει να ιντριγκάρετε τον αναγνώστη;
Το τοπίο στην «Πλατεία Κλαυθμώνος» είναι θολό γιατί ο νεαρός ήρωάς μου αγνοεί τον ρόλο που έπαιζε ένας τρίτος άνθρωπος, ο φίλος του πατέρα και της μητέρας, ο οποίος μπαινόβγαινε παλιά, σε σχεδόν καθημερινή βάση, στο σπίτι. Ποτέ δεν γνωρίζουν οι γονείς όλα όσα κάνουν τα παιδιά τους και αντιστρόφως τα παιδιά αγνοούν το παρελθόν των γονιών τους. Ίντριγκα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, το μυστικό, σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μας και όλων των άλλων γύρω και δίπλα μας.
Σκάβετε βαθιά, στην «ψίχα» του ανθρώπου, αφήνοντας, πάντα, κάποιες πτυχές στο σκοτάδι. Υπάρχουν συγκεκριμένοι χαρακτήρες που επιλέγετε ως ήρωές σας;
Θέλω να σας μεταφέρω την παρατήρηση ενός συμπατριώτη σας, του σπουδαίου ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Δασκαλόπουλου: «Τα βιβλία του Συμπάρδη συγκροτούν μια πολυπρόσωπη τοιχογραφία στην οποία πρωταγωνιστούν “μυθιστορηματικά” πρόσωπα, εννοώ πρόσωπα που ξεφεύγουν από τις καθιερωμένες νόρμες και συνιστούν εξαιρέσεις». Νομίζω ότι θα πρέπει να προσυπογράψω την παρατήρησή του ότι «μυθιστορηματικό» είναι το διαφορετικό. Μας το δίδαξε ο Τολστόι: «Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν η μία με την άλλη». Οι δυστυχισμένες κάνουν τη διαφορά.
Συγκεχυμένη σεξουαλική ταυτότητα (ο 19χρονος ήρωας), αυτοτραυματισμός (η έφηβη Μιμή) –εκείνη την εποχή. Καταστάσεις σημερινές ηχούν. Αλλαγές, ουσιαστικές, θεωρείτε, έχουν γίνει;
Η ουσιαστική διαφορά έγκειται στο ότι σήμερα αναγνωρίζουμε την παρέκκλιση, ότι τη συζητάμε, ακόμα κι όταν δεν την αποδεχόμαστε.
Μετά από επτά συνολικά βιβλία και βραβεύσεις, πώς θα χαρακτηρίζατε τη συμπόρευσή σας με τη γραφή;
Γράφω και εκδίδω σε αραιά χρονικά διαστήματα. Μερικοί με θεωρούν ολιγογράφο, γιατί ιδιαίτερα σήμερα οι συγγραφείς έχουν άλλους ρυθμούς. Oσο με αφορά επιμένω να μιλάω μόνον όταν έχω κάτι να πω. Για τους υπόλοιπους χαρακτηρισμούς και τις αξιολογήσεις ας αποφανθούν οι αρμοδιότεροι εμού άλλοι.
Αναδημοσίευση | Εφημερίδα Πελοπόννησος και pelop.gr